دیوخانهلغتنامه دهخدادیوخانه . [ وْ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) خانه ٔ دیو. محل دیو. جایگاه دیو. دیوخان : او در آن دیوخانه رفته ز هوش کآمد آواز آدمیش بگوش . نظامی .خانه ٔ دیو، دیوخانه بودگر خود ایوان خس
دروارۀ دوخانهdual-homed gatewayواژههای مصوب فرهنگستانسامانهای رایانهای با دو میانای شبکه که دو نقطۀ واپایش امن در بین دو شبکۀ قرارداد اینترنت (IP) مختلف و دو نشانۀ قرارداد اینترنت (IP) مختلف ایجاد میکند
گداخانهلغتنامه دهخداگداخانه . [ گ َ / گ ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) محلی که برای پذیرائی گدایان تهیه شود. خانه ٔ گدایان . جائی که برای حفاظت گدایان آماده شده باشد. دارالمساکین .
دیوکدهفرهنگ فارسی عمیددیوخانه؛ جای دیو: ◻︎ پیشم آمد هزار دیوکده / در یکی صدهزار دیو و دده (نظامی۴: ۶۷۷).
دیوخانلغتنامه دهخدادیوخان . [ وْ ] (اِ مرکب ) خانه ٔ دیو. || دیوخانه . خانه ٔ بس عظیم : چه بندیم دل در جهان سال و ماه که هم دیو خان است و هم غول راه . نظامی .|| مرحوم دهخدا این کلمه را معادل «دُلمِن » فرانسوی دانسته اند و آن بنای ماق
خسروانهلغتنامه دهخداخسروانه . [ خ ُ رَ / رُ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) منسوب به خسرو و کنایت از شاهانه . (ناظم الاطباء). شاهانه . (آنندراج ) : دو شه را درزفاف خسروانه فراوان شرطها شد در میانه
سازیدنلغتنامه دهخداسازیدن . [ دَ ] (مص ) مصدر دیگری از ساختن . بنا کردن . برآوردن . پی افکندن . بنیان : بجائی که بودی همه بوم خاربسازید شهری چو خرم بهار. (شاهنامه ٔ بروخیم ج 3 ص 62