ذمی

zemmi

معنی

غیر مسلمان که جان و مال او در امان و پناه اسلام باشد و جزیه بدهد.

جست‌وجوی دقیق

ذمی

لغت‌نامه دهخدا

ذمی . [ ذَ ] (اِخ ) قریه ای است از قراء سمرقند.

ذمی

لغت‌نامه دهخدا

ذمی . [ ذَم ْ می ی ] (ص نسبی ) منسوب به ذَمی که قریه ای است بدو فرسنگی سمرقند. (از انساب سمعانی ).

ذمی

ذمی . [ ذِم ْ می ی ] (ع ص نسبی ، اِ) منسوب به ذِمّة یکی از اهل ذِمة. زنهاری وزینهاری اسلام . یعنی یک تن از اهل کتاب که در زینهارو امان اسلام درآمده و شرائط ذمه پذیرفته است . جزیه گذار. مال گذار. (دستوراللغه ادیب نطنزی ) : دو خازن فکر و الهامش دو حا

ذمی

فرهنگ فارسی عمید

غیر مسلمان که جان و مال او در امان و پناه اسلام باشد و جزیه بدهد.

جست‌وجوی هم‌آوا

غزال اَبلق

Gazella dama

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گونه‏ای از تیرۀ گاویان و راستۀ زوج‏سُم‏سانان با جثۀ بزرگ که بخش‏اعظم بدن آن قهوه‏ای مایل به قرمز و صورت و کفل و قسمت زیرین بدن آن سفید است و لکه‌ای سفید بر روی گلو دارد

تیزشاخ افریقایی

Oryx dammah

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گونه‏ای از تیرۀ گاویان و راستۀ زوج‏سُم‏سانان که بدنش کرم‌رنگ، اما بخش بالایی سر و گردن و پایین شانه‏ها قهوه‏ای مایل به قرمز است و شاخ‌هایی طویل و نوک‌تیز و متمایل به عقب دارد

دیموس

Deimos

واژه‌های مصوب فرهنگستان

قمر کوچک مریخ با شکلی غیرکروی و نامنظم با قطر حداکثر 16 کیلومتر

بادگیر سپر جلو

air dam, bumper air dam

واژه‌های مصوب فرهنگستان

قطعه‌ای در زیر سپر جلو که ضمن کاهش جریان هوا در زیر خودرو، باعث کاهش پسار و برار وارد بر خودرو می‌شود

دوپار 2

dimer

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مولکول متشکل از دو مولکول یکسان

جست‌وجوی مشابه

ذمیلة

لغت‌نامه دهخدا

ذمیلة. [ ذَ ل َ ] (ع ص ) زن عیبناک . (منتهی الارب ). و سید فرج اﷲ گوید: الزمیلة کسفینة المعیبة من النوق .

ذمیاط

لغت‌نامه دهخدا

ذمیاط. [ ذِم ْ ] (اِخ ) لغتی است در دمیاط.

ذمیان

لغت‌نامه دهخدا

ذمیان . [ ذَ م َ ] (ع مص ) شتافتن . (تاج المصادر بیهقی ). || ناخوش آمدن بوی کسی را. یقال ذمتنی ریح ٌ کذا؛ اذیّت و رنج رسانید مرا فلان بوی .

ذمیر

لغت‌نامه دهخدا

ذمیر. [ ذَ ] (ع ص ) دلیر. || مرد صاحب جمال . || زیرک . || مرد بسیار یاری کننده . معوان .

ذمیل

لغت‌نامه دهخدا

ذمیل . [ ذَ ] (ع مص ) نوعی از رفتن شتر. (تاج المصادر بیهقی ).نوعی از رفتار شتر. رفتار نرم یا رفتار برتر از عنق که نوعی از رفتار ستور است . ذَمل . ذُمول . ذَمَلان .

جست‌وجوی متن

حربی

لغت‌نامه دهخدا

حربی . [ ح َ ] (ص نسبی ) منسوب به حَرْب . جنگی . || مقابل ذِمّی . یکی از کافرانی که با مسلمانان عهد و پیمان ندارند. خلاف عهدی ، مسالم ، معاهد، ذمی . کافر که با مسلمین در سلم نیست . کافری که در دارالحرب زندگی کند.

کافر حربی

لغت‌نامه دهخدا

کافر حربی . [ ف ِ / ف َ رِ ح َ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کافری که از دولت اسلام فرمان نبرد. مقابل کافر ذمی که مطیع اسلام بود و از او جزیه گیرند. (رجوع به کافر ذمی و ذمی شود). و حربی آن است که با او حرب واجب است . (آنندراج ) :<

معاهد

لغت‌نامه دهخدا

معاهد. [ م ُ هَِ ] (ع ص ) هم عهد و هم پیمان و هم شرط و هم سوگند. (ناظم الاطباء). آن که با تو پیمان بسته باشد. کسی که با دیگری عهدی بسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || گزیدگر یعنی ذِمّی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گزیدگرو باج گزار و ذمی و اهل ذمه . (ناظم الاطباء). ذمی . (ا

زنار

فرهنگ فارسی عمید

۱. کمربندی که مسیحیان ذِمی به ‌حکم مسلمانان بر کمر می‌بسته‌اند تا از مسلمانان بازشناخته شوند.۲. نوار یا گردن‌بندی که مسیحیان با صلیب کوچکی به‌گردن خود آویزان می‌کردند.۳. = کستی

جزاء

لغت‌نامه دهخدا

جزاء. [ج ِ ] (ع مص ) پاداش دادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (تاج المصادر بیهقی ). || غالب آمدن کسی را در جزا دادن . (منتهی الارب ). غلبه کردن کسی را در پاداش دادن . (از تاج المصادر بیهقی ). || (اِ) ج ِ جزیة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ جزیه ، بمعنی خراج زمین و آنچه از

جست‌وجوی هم‌آغاز

ذمیلة

لغت‌نامه دهخدا

ذمیلة. [ ذَ ل َ ] (ع ص ) زن عیبناک . (منتهی الارب ). و سید فرج اﷲ گوید: الزمیلة کسفینة المعیبة من النوق .

ذمی قوس

لغت‌نامه دهخدا

ذمی قوس . [ ] (اِخ ) این صورت در المرصع ابن الأثیر نسخه ٔ منحصر ما آمده است و مینویسد بیابانی است . واﷲ اعلم .

ذمیاط

لغت‌نامه دهخدا

ذمیاط. [ ذِم ْ ] (اِخ ) لغتی است در دمیاط.

ذمیان

لغت‌نامه دهخدا

ذمیر

لغت‌نامه دهخدا

ذمیر. [ ذَ ] (ع ص ) دلیر. || مرد صاحب جمال . || زیرک . || مرد بسیار یاری کننده . معوان .

جست‌وجوی هم‌قافیه

هذمی

لغت‌نامه دهخدا

هذمی . [ هََ ذَ می ی ] (ص نسبی ) منسوب به هذمةبن عتاب . (سمعانی ).

هذمی

لغت‌نامه دهخدا

هذمی . [ هَُ می ی ] (ص نسبی ) منسوب به هذمة که بطنی است از مزینه . (سمعانی ).

کافر ذمی

لغت‌نامه دهخدا

کافر ذمی . [ ف ِ / ف َ رِ ذِم ْ می ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کافری که جزیه دهد و در پناه اسلام باشد. رجوع به ذمة و ذمی شود.

لعذمی

لغت‌نامه دهخدا

لعذمی . [ ل َ ذَ می ی ] (ع ص ) حریص . آزمند. (منتهی الارب ).

لغذمی

لغت‌نامه دهخدا

لغذمی . [ ل َ ذَ می ی ] (ع ص نسبی ) بسیارخوار. (منتهی الارب ). اَکول .

درپیوند

بیشتر بدانید

ذمی

zemmi

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا