ذهبیلغتنامه دهخداذهبی . [ ذَ ] (ع ص نسبی ، اِ) منسوب به ذَهَب . از ذهب . از زر. زرّین .زرینة. || برنگ زر. زرین . زرینه . دینارگون . || مارقشیشای ذهبی . رجوع به مارقشیشا شود. || زرگر.
ذهبیلغتنامه دهخداذهبی . [ ذَ هََ ] (اِخ ) (ابوجعفر الَ ...) در عیون الانباء آمده است : هو ابوجعفر احمدبن جرج کان فاضلا عالما بصناعة الطب جید المعرفة لها حسن التأتی فی اعمالها و خدم المنصور بالطب و کذلک ایضا خدم بعده للناصر ولده و کان یحضر مجلس المذاکرة فی الادب و توفی ابوجعفر الذهبی بتلمسان
ذهبیلغتنامه دهخداذهبی . [ ذَ هََ ] (اِخ ) (احمد الَ ...) نام یکی از شرفای فلالی بعد از اسماعیل السمین و پیش از عبداﷲ از 1139 تا 1141هَ . ق .
ذهبیلغتنامه دهخداذهبی . [ ذَ هََ ] (اِخ ) الشافعی (مصطفی ) (1280)هَ . ق . مصطفی بن السید حنفی بن حسن الذهبی المصری مولداً و منشا. اخذ عن العلامة الدمنهوری و الفضل الفضالی و علیهما تخرج . و عن الحبر القویسنی و النور الشنواتی و غیرهما حتی برع فی اکثر الفنون و ش
ذهبیلغتنامه دهخداذهبی . [ ذَ هََ ] (اِخ ) محمدبن احمد. مکنی به ابی عبداﷲ و ملقب بشمس الدین و مشهور بذهبی . یکی از مشاهیر مورخین است . او راست تاریخی از ظهور اسلام تا سال 740هَ . ق . بنام تاریخ اسلام در دوازده مجلد. و این اثری مقبول و در غایت اعتبار است . و هم
حافظ ذهبیلغتنامه دهخداحافظ ذهبی . [ ف ِ ظِ ذَ هََ ] (اِخ ) او راست : المعجم الصغیر و العذب السلسل فی الحدیث المسلسل . رجوع به ذهبی و ابن قایماز شود.
ابن ذهبیلغتنامه دهخداابن ذهبی . [ اِ ن ُ ذَ هََ ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن محمد ذهبی اَزدی . فیلسوف و کیمیاوی و طبیب اندلسی . وفات او در 456 هَ .ق . به بلنسیه . و او را کتابی است راجع بمغذی نبودن آب .
ذهبیةلغتنامه دهخداذهبیة. [ ذَ هََ بی ی َ ] (ع ص نسبی ، اِ) زرینه . (دهار). || نوعی از زورق و قایق در رود نیل . || تأنیث ذهبی .
ذهبیةلغتنامه دهخداذهبیة. [ ذَ هََ بی ی َ ] (اِخ ) سلسله ای از اهل تصوف . سید قطب الدین محمد الحسینی النیریزی الشیرازی ، یکی از اقطاب این سلسله در کتاب فصل الخطاب آورده : و وارث الطومار السلسلة الذهبیه الکبرویة الرضویة، الشیخ محمد العارف الذی صومعته فی المشهد المقدس ، الی الشیخ الجلیل حاتم ، و
ذهبیةلغتنامه دهخداذهبیة. [ ذَ هََ بی ی َ ] (ع ص نسبی ، اِ) زرینه . (دهار). || نوعی از زورق و قایق در رود نیل . || تأنیث ذهبی .
ذهبیةلغتنامه دهخداذهبیة. [ ذَ هََ بی ی َ ] (اِخ ) سلسله ای از اهل تصوف . سید قطب الدین محمد الحسینی النیریزی الشیرازی ، یکی از اقطاب این سلسله در کتاب فصل الخطاب آورده : و وارث الطومار السلسلة الذهبیه الکبرویة الرضویة، الشیخ محمد العارف الذی صومعته فی المشهد المقدس ، الی الشیخ الجلیل حاتم ، و
حافظ ذهبیلغتنامه دهخداحافظ ذهبی . [ ف ِ ظِ ذَ هََ ] (اِخ ) او راست : المعجم الصغیر و العذب السلسل فی الحدیث المسلسل . رجوع به ذهبی و ابن قایماز شود.
مذهبیلغتنامه دهخدامذهبی . [ م َ هََ ] (ص نسبی ) متدین . متشرع . مؤمن به مذهب . معتقد به شریعت و مذهبی که دارد. پای پند دستورها و آداب مذهب . متعصب در مذهب و عقیدت خویش . رجوع به مذهب شود. || مربوط به مذهب .- اشعار مذهبی ؛ اشعاری که درباره ٔ مذهب و اولیاء مذهب باشد
ابن ذهبیلغتنامه دهخداابن ذهبی . [ اِ ن ُ ذَ هََ ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن محمد ذهبی اَزدی . فیلسوف و کیمیاوی و طبیب اندلسی . وفات او در 456 هَ .ق . به بلنسیه . و او را کتابی است راجع بمغذی نبودن آب .