راحملغتنامه دهخداراحم . [ ح ِ ] (ع ص ) مهربانی کننده . (منتهی الارب ). رحم کننده . (آنندراج ). رحم کننده وبخشایشگر. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || شاة راحم ؛ گوسپند آماسیده زهدان . (منتهی الارب ).
بُرقوزنیreamواژه‌های مصوب فرهنگستانتمیز کردن سطح آسیب‌دیده یا سوراخ‌شده پیش از تعمیر کردن یا پنچرگیری
بارحملغتنامه دهخدابارحم . [ رَ ] (ص مرکب ) رحیم دل . رحمان . راحم . غافر. غفور. غفار. (کازیمیرسکی ). رجوع به «با» شود.
ارحملغتنامه دهخداارحم . [ اَ ح َ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از راحم . رحیم تر. مهربان تر. بسیاررحم و بسیار مهربان . (آنندراج ): اَرحم الراحمین . و فی الحدیث : ارحم امتی ابوبکر.
آمرزگارلغتنامه دهخداآمرزگار. [ م ُ ] (ص مرکب ) آمرزشکار. آمرزنده . غافر. غفور. غفار. عَفُوّ. حسن التجاوز. کریم الصفح . جمیل الصفح . رحیم . راحم . بخشاینده : گناه من ار نامدی در شمارتو را نام کی بودی آمرزگار؟نظامی .
رحوملغتنامه دهخدارحوم . [ رَ ] (ع ص ) رَحْماء. (از ناظم الاطباء). راحم . (از اقرب الموارد). شتر ماده یا زنی که بعد وضع حمل بیمار رحم گردد و بمیرد، یا علتی است که در زهدان عارض شود و مانع قبول آب منی گردد، یا آنکه بزاید و سلای آن برنیاید. (منتهی الارب ) (از آنندراج ). آن زن که رحمش درد کند و ن
رافهلغتنامه دهخدارافه . [ ف ِهَْ ](ع ص ) مرد فراخ عیش تن آسا. ج ، روافه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (المنجد). || بعیر رافه ؛ شتر سیر علف و بر لب آب آینده هرگاه خواهد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || مرد مهربان . (آنندراج ). راحم .(منتهی الارب ) (المنجد). || مطیع و ملایم . (شعوری ج <span class="
مراحملغتنامه دهخدامراحم . [ م َ ح ِ ] (ع اِ) مهربانیها. ج ِ مرحمت . (غیاث اللغات ). رجوع به مرحمة و مرحمت شود : و مراحم حضرت صاحبقرانی شامل حال همگان گشته . (ظفرنامه ٔ یزدی ، از فرهنگ فارسی معین ).- ارباب مراحم و اشفاق ؛ مردمان مهربان و مشفق
تراحملغتنامه دهخداتراحم . [ ت َ ح ُ ] (ع مص ) با یکدیگر ببخشودن . (زوزنی ). بر یکدیگر بخشودن . (دهار). بیکدیگر مهربانی کردن . (منتهی الارب ). یکدیگر را مهربانی کردن . (ناظم الاطباء). با یکدیگر رحم کردن . (آنندراج ) (اقرب الموارد) (المنجد).
