راضعلغتنامه دهخداراضع. [ ض ِ ] (ع ص ، اِ) رضیع. شیرخواره . بچه ٔ شیرخواره . (دهار) (مهذب الاسماء). مکنده ٔ شیر از پستان مادر. ج ، رُضَّع. (اقرب الموارد). || مرد بخیل ناکس . (منتهی الارب ). ج ، رضع و رُضّاع . (منتهی الارب ). سخت بخیل . (مهذب الاسماء). لئیم . ج ، رضع. ورضاع . (اقرب الموارد). لئ
چرویدهلغتنامه دهخداچرویده . [ چ َرْ دَ / دِ ] (ن مف /نف ) اسم مفعول از «چرویدن ». چاره جستن را گَشته و دیده [ کذا ] . (فرهنگ اسدی چ اقبال ص 456). چاره . جستن را گشتن . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوا
رادعلغتنامه دهخدارادع . [ دِ ] (ع ص ، اِ) چیزی که ماده ٔ علت را بازگرداند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). ضد جاذب است و آن دارویی است دارای طبعی سرد چون آن را بر عضوی نهند در آن ایجاد سردی کند و آن را جمع کند و سوراخهای آن را تنگ گرداند و حرارت جذب کننده ٔ آن را بشکند و هر چیز سیال و روانی که بسوی آن
رادعلغتنامه دهخدارادع . [ دِ ] (ع ص ) باز ایستاده کننده از چیزی . (منتهی الارب ). بازدارنده . (ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام ). مانع. (فرهنگ نظام ). مانع و رادع ، از اتباع است رجوع به هریک از این دو کلمه شود. (منتهی الارب ). || آنکه در وی اثر بوی خوش باشد.
رادهلغتنامه دهخداراده . [ رادْ دَ ] (ع اِ) به اصطلاح کتابت علامت و یا عددی که بر بالای سطری گذارند تا دلالت کند و نشان دهد کلام محذوف و از تو افتاده ای را که در حاشیه نوشته اند. (ناظم الاطباء). علامتی از اعداد یا چیز دیگر که در متن کتابی نهند و همان علامت را در حاشیه یا ذیل ورق تکرار کنند تا
رایدةلغتنامه دهخدارایدة. [ ی ِ دَ ] (ع ص ، اِ) رائدة. مؤنث راید. اسم فاعل از ریشه ٔ «رود». رادة. رُوادة. زنی که در همسایه ٔ خود بسیارآمد و شد نماید. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
راضعتانلغتنامه دهخداراضعتان . [ ض ِ ع َ ] (ع اِ) دو دندان شیر کودک . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (از المنجد). (آنندراج ) (بحر الجواهر). ج ، رَواضِع. (المنجد) (از اقرب الموارد) (بحر الجواهر) (آنندراج ). بصیغه ٔ تثنیه دو دندان شیر. (ناظم الاطباء). و رجوع به راضعة شود.
راضعةلغتنامه دهخداراضعة. [ ض ِ ع َ ] (ع ص ، اِ) دختر شیرخواره . ج ، رَواضِع. (مهذب الاسماء). مؤنث راضع یعنی ماده ٔ شیرخواره . (ناظم الاطباء). مؤنث راضع. ج ، رواضع. (المنجد). || دندانهای شیر کودک . ج ، رواضع. (منتهی الارب ) (از دهار). دندان شیر. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء).
رضعلغتنامه دهخدارضع. [ رُض ْ ض َ ] (ع ص ) ج ِ راضع. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به راضع شود.
رضاعلغتنامه دهخدارضاع . [ رُض ْ ضا ] (ع ص ) ج ِ راضِع. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). رجوع به راضع شود.
دژمیلغتنامه دهخدادژمی . [ دُ ژَ / دِ ژَ ] (حامص ) دژم بودن . خشم : به لئیم راضع ماند به هنگام مستی که به خرمی و بی خبری بدهد و به دژمی و بدگهری بازستاند. (منشآت خاقانی چ دانشگاه ص 58). و رجوع به دژم شو
بچه ٔ شیرخوارهلغتنامه دهخدابچه ٔ شیرخواره . [ ب َ چ َ / چ ِ ب َچ ْ چ َ / چ ِ ی ِ خوا / خا رَ / رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) راضع. (دهار). آن طفل که شیر خورد. رضیع. بچه
الأملغتنامه دهخداالأم . [ اَ ءَ ](ع ن تف ) لئیم تر. فرومایه تر. ناکس تر: والخوز الأم الناس و اسقطهم نفساً. (معجم البلدان ج 3 ص 487 س 17).- امثال : <span cla
راضعتانلغتنامه دهخداراضعتان . [ ض ِ ع َ ] (ع اِ) دو دندان شیر کودک . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (از المنجد). (آنندراج ) (بحر الجواهر). ج ، رَواضِع. (المنجد) (از اقرب الموارد) (بحر الجواهر) (آنندراج ). بصیغه ٔ تثنیه دو دندان شیر. (ناظم الاطباء). و رجوع به راضعة شود.
راضعةلغتنامه دهخداراضعة. [ ض ِ ع َ ] (ع ص ، اِ) دختر شیرخواره . ج ، رَواضِع. (مهذب الاسماء). مؤنث راضع یعنی ماده ٔ شیرخواره . (ناظم الاطباء). مؤنث راضع. ج ، رواضع. (المنجد). || دندانهای شیر کودک . ج ، رواضع. (منتهی الارب ) (از دهار). دندان شیر. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء).
مراضعلغتنامه دهخدامراضع. [ م ُ ض َ ] (ع ص ) کودکی را گویند که در شکم مادری باشد که طفل شیرخواره ای هم داشته باشد. (از متن اللغة). رجوع به مراضعة شود.
مراضعلغتنامه دهخدامراضع. [ م َ ض ِ] (ع ص ، اِ) ج ِ مُرضِع. (متن اللغة). رجوع به مرضع شود. || ج ِ مُرضِعَة. (متن اللغة). رجوع به مرضعة شود. || ج ِ مَرضَع. (ناظم الاطباء).
