راهنلغتنامه دهخداراهن . [ هََ ] (اِ) یکنوع درخت . (ناظم الاطباء). نام درختی است که به ترکی قِزِلجَق گویند. (از شعوری ج 2 ورق 11). قرنوس . قرانیا. سرخک . طاقدانه . ال . (یادداشت مؤلف ). || یکنوع علف و یا ریشه که به اسب مانند
راهنلغتنامه دهخداراهن . [ هَِ ] (ع ص ) رهن کننده . (از اقرب الموارد) (از شعوری ج 2 ورق 11). گروکننده . (آنندراج ) (مهذب الاسماء) (رشیدی ). گروستاننده . || ثابت . (متن اللغة) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). دائم
اتومبیل‌رانی سرعتmotor racing, auto racing, automobile racing, car racingواژه‌های مصوب فرهنگستانمسابقۀ سرعتی برای خودروهای تقویت‌شده در مسیری ویژه یا ازپیش‌مشخص‌شده
ناحیۀ رانfemoral region, regio femoralisواژه‌های مصوب فرهنگستانناحیهای از اندام پایینی که بین مفصل کوهانه در بالا و مفصل زانو در پایین قرار دارد متـ . مثلث ران femoral triangle
تهیگاه، ناحیۀ کشالۀ رانinguinal region, groin, regio inguinalis, inguenواژه‌های مصوب فرهنگستان← ناحیۀ تهیگاه
ریاحینلغتنامه دهخداریاحین . [ رَ ] (ع اِ) ج ِ ریحان . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (دهار). ج ِ ریحان . به کسر «راء» درست نیست . (از غیاث اللغات ). ج ِ ریحان ، نه به کسر چنانکه مشهورشده . گلهای خوشبو و اطلاق آن بر مطلق گلها مجاز است .(از آنندراج ). اسپرغمها. اسپرمها. (یادداشت مؤلف ).همه ٔ گلها
راهنامجلغتنامه دهخداراهنامج . [ م َ ] (معرب ، اِ) مأخوذ از راهنامه ٔ فارسی . (ناظم الاطباء). کتابی که کشتیبانان بدان راه سپرند و بسوی لنگرگاه و جز آن پی برند. معرب راهنامه . (منتهی الارب ). از فارسی راهنامه . کتاب الطریق . و آن کتابیست که ملاحان دارند شناختن مراسل و بندرها را. (از تاج العروس ).
راهنامهلغتنامه دهخداراهنامه . [ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) راهنامج . سفرنامه و نقشه ای که شخص مسافر و سیاح از حرکت و سیر خود برمیدارد. (ناظم الاطباء). راهنامج معرب آن است . (منتهی الارب ).کتاب ملاحان برای گم نکردن راه در دریا. (یادداشت مؤلف ). راهنامج . رهنامج . ره
راهنتانلغتنامه دهخداراهنتان . [ هَِ ن َ ] (ع اِ) دو استخوان در پهلوی سینه ٔ اسب . و آنرا نامرتان هم گویند. (منتهی الارب ).
راهنجانلغتنامه دهخداراهنجان . [ هَِ ] (اِخ ) دهیست از دهستان زیراستاق بخش مرکزی شهرستان شاهرود، در 25هزارگزی جنوب باختری شاهرود و 4هزارگزی جنوب شوسه ٔ شاهرود به دامغان . این ده در دشت قرار گرفته و هوای آن معتدل و سکنه ٔ آن <span
راهنمافرهنگ فارسی عمید۱. کسی که راهی را به دیگری نشان می‌دهد و او را راهنمایی می‌کند؛ راه‌نماینده؛ رهبر؛ پیشوا.۲. نقشه یا هر چیز دیگر که کسی از روی آن راه و مقصد خود را پیدا می‌کند.
گروگذارلغتنامه دهخداگروگذار. [ گ ِ رَ / رُو گ ُ ] (نف مرکب ) راهن . گرودهنده . آنکه چیزی را به رهن سپارد.
راهنامجلغتنامه دهخداراهنامج . [ م َ ] (معرب ، اِ) مأخوذ از راهنامه ٔ فارسی . (ناظم الاطباء). کتابی که کشتیبانان بدان راه سپرند و بسوی لنگرگاه و جز آن پی برند. معرب راهنامه . (منتهی الارب ). از فارسی راهنامه . کتاب الطریق . و آن کتابیست که ملاحان دارند شناختن مراسل و بندرها را. (از تاج العروس ).
راهنامهلغتنامه دهخداراهنامه . [ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) راهنامج . سفرنامه و نقشه ای که شخص مسافر و سیاح از حرکت و سیر خود برمیدارد. (ناظم الاطباء). راهنامج معرب آن است . (منتهی الارب ).کتاب ملاحان برای گم نکردن راه در دریا. (یادداشت مؤلف ). راهنامج . رهنامج . ره
راهنتانلغتنامه دهخداراهنتان . [ هَِ ن َ ] (ع اِ) دو استخوان در پهلوی سینه ٔ اسب . و آنرا نامرتان هم گویند. (منتهی الارب ).
راهنجانلغتنامه دهخداراهنجان . [ هَِ ] (اِخ ) دهیست از دهستان زیراستاق بخش مرکزی شهرستان شاهرود، در 25هزارگزی جنوب باختری شاهرود و 4هزارگزی جنوب شوسه ٔ شاهرود به دامغان . این ده در دشت قرار گرفته و هوای آن معتدل و سکنه ٔ آن <span
راهنمافرهنگ فارسی عمید۱. کسی که راهی را به دیگری نشان می‌دهد و او را راهنمایی می‌کند؛ راه‌نماینده؛ رهبر؛ پیشوا.۲. نقشه یا هر چیز دیگر که کسی از روی آن راه و مقصد خود را پیدا می‌کند.
خراهنلغتنامه دهخداخراهن . [ خ َ هََ / هَِ ] (اِ) یک نوع رستنی باشد که بهندی بوهال گویند. (از ناظم الاطباء) (از برهان قاطع).
خار پیراهنلغتنامه دهخداخار پیراهن . [ رِ هََ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از مخل و موذی است . (آنندراج ) : خار پیراهن فانوس شود رشته ٔ شمعجا به هر بزم که آن آتش سوزان دارد.فطرت (از آنندراج ).
چاک پیراهنلغتنامه دهخداچاک پیراهن . [ هََ ] (ص مرکب )مجازاً بمعنی زیبارویی که سینه ٔ سپید و صاف دارد. کنایه از سینه ای سپید و خوشرنگ و درخشان : چاک پیراهنی اگر میبودبتو ای صبح مینمودم من .امید (ازآنندراج ).
خشتک پیراهنلغتنامه دهخداخشتک پیراهن .[ خ ِ ت َ ک ِ هََ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بغلک . پارچه ٔ چهارگوشه زیر بغل . لَبِنَه . رجوع به خشتک شود.
زیرپیراهنلغتنامه دهخدازیرپیراهن . [ هََ ] (اِ مرکب ) زیرپیرهن . جامه ٔ نازکی که در زیر پیراهن و روی بدن پوشند. عرقگیر. (فرهنگ فارسی معین ). پیراهنی که زیر پیراهن پوشند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ماده ٔ بعد شود.
