لغتنامه دهخدا
ربن . [ رَب ْ ب َ ] (ع اِ) لقب علمای یهودی است . ج ، رَبابِنة. ربن ها طرفدار تلمود بوده اند. (یادداشت مرحوم دهخدا) : و هو [ جبرئیل بن بختیشوع ] یخاطبه بالتجبیل [ یخاطب حنین ] و یقول له یا ربن حنینی ، و تفسیر ربن المعلم . (عیون الانباء ج <span class="hl