رخشندگیلغتنامه دهخدارخشندگی . [ رَ ش َ دَ / دِ ] (حامص ) حالت رخشنده . صفت رخشنده . روشنی و تاب و ضیا و درخشندگی . (ناظم الاطباء). رخشنده بودن . درخشندگی . روشنی . (فرهنگ فارسی معین ).
رخشندهلغتنامه دهخدارخشنده . [ رَ ش َ دَ / دِ ] (نف ) تابان . رخشان . درخشان . پرتوانداز. (یادداشت مؤلف ). درخشنده . تابنده . تابان . (فرهنگ فارسی معین ) : سکندر سوی روشنایی رسیدیکی برشده کوه رخشنده دید. فرد
رخششلغتنامه دهخدارخشش . [ رَ ش ِ ] (اِمص ) درخشش . رخشیدن . (ناظم الاطباء). عمل رخشیدن . صفت رخشیدن . رخشندگی . درخشندگی . تابناکی . تابندگی . تابش : به رخشش بکردار تابان درخشی که پیچان پدید آید از ابر آذر. ؟ (از لغت فرس اسدی نسخه ٔ خطی نخ
رخشانیلغتنامه دهخدارخشانی . [ رَ / رُ ] (حامص ) حالت رخشان . صفت رخشان . رخشندگی . درخشندگی . تابناکی . تابندگی . تلألؤ. لمعان .درخشانی . بریق . براق . (یادداشت مؤلف ) : فروتر ز کیوان ترا اورمزدبه رخشانی لاله اندر فرزد. <p
رخشلغتنامه دهخدارخش . [ رُ ] (اِ) روشنی و شعاع و پرتو و رخشندگی . (از لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (ناظم الاطباء) (از برهان ). روشنی و شعاع . (انجمن آرا). روشنی . (آنندراج ). روشنی و پرتو. (فرهنگ خطی ). پرتو شعاع و عکس . (از فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ سروری ). روشنی و پرتو و در
آبفرهنگ فارسی عمید۱. (شیمی) مادهای مایع، بیطعم، بیبو، و مرکب از اکسیژن و هیدروژن با فرمول شیمیایی H۲O که در طبیعت به مقدار زیاد موجود است و سه ربع روی زمین را فراگرفته. در صد درجۀ سانتیگراد جوش میآید و در صفر درجۀ سانتیگراد منجمد میشود.۲. مقدار زیادی از این مایع که در یکجا جمع شود، مانندِ دریا، برکه، و
درخشندگیلغتنامه دهخدادرخشندگی . [ دُ / دَ / دِ رَ ش َ دَ / دِ ] (حامص ) نور. روشنی . ضیا. (ناظم الاطباء). تابندگی . پرتوافکنی . بریق . بهاء. تشعشع. تلالؤ. لصیف : با د