لغتنامه دهخدا
رذال . [ رُ ] (ع ص ، اِ) ناکس و فرومایه . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رذیل . (از اقرب الموارد) (المنجد). || بلایه از هر چیزی . ج ، اَرْذِلة. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || آنکه بهتر وجَیّد آنرا گرفته باشند. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). آنچه جَیّد و نیک آن برگ
