لغتنامه دهخدا
خریطه . [ خ َ طَ ] (ع اِ) کیسه ای از پوست و مانند آن که در آن چیزی کرده دهن آن بند کنند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، خَرائط. ظبیة. خلیته . کریتا . کیسه . (یادداشت بخط مؤلف ) : مشکی از آب کرده پنهان پردر خریطه نگاه داش