ترجمه مقاله

رکاب دار

rekābdār

۱. جلودار.
۲. کسی که وظیفه‌اش نگه‌ داشتن رکاب اسب است تا دیگری سوار اسب شود.
۳. کسی که سواره یا پیاده همراه مخدوم خود می‌رود و لوازم او را با خود می‌برد.
۴. [قدیمی] ساقی.

رکاب

لغت‌نامه دهخدا

رکاب . [ رِ ] (ع اِ) شتران که بدان سفر کرده شود (واحد ندارد) یا واحد آن راحلة است . ج ، رُکُب و رِکابات و رَکائِب . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). شتر که واحد آن راحلة است و ج ، رکائب و رکب و رکابات . (از اقرب الموارد). شتران که بر آن سفر کنند. اشتران باری نر و همه یکسان و

رکاب

فرهنگ فارسی عمید

۱. [جمع: رُکُب] حلقۀ فلزی که به زین اسب آویزان می‌کنند و هنگام سوار شدن پا در آن می‌گذارند.۲. پله‌مانندی در کنار درشکه، اتومبیل، یا اتوبوس که مسافران هنگام سوار شدن و پیاده شدن پا بر آن می‌گذارند.۳. [جمع: رکائب] [قدیمی، مجاز] اسبِ سواری؛ مَرکب.۴. [قدیمی] نوعی پیالۀ هشت‌پهلوی بلند.

ترجمه مقاله