رکوب

rokub

معنی

۱. سوار شدن؛ برنشستن.
۲. سواری.
۳. (اسم) [جمعِ راکب] = راکب

جست‌وجوی دقیق

رکوب

لغت‌نامه دهخدا

رکوب . [ رُ ] (ع مص ) برنشستن . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (دهار) (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن چ دبیرسیاقی ص 3) (آنندراج ). اشتر برنشستن . (دهار) (از اقرب الموارد). سوار شدن . (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ).رَکب . (ناظم الاطباء) <s

رکوب

لغت‌نامه دهخدا

رکوب . [ رَ ] (ع ص ، اِ) ستور برنشستنی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنچه برنشست را شاید. (دهار). ستوری که لایق سواری باشد. (غیاث اللغات ). ستور برنشستنی و آماده برای سواری . (ناظم الاطباء).آنچه نشست را شاید. (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 53</s

رکوب

لغت‌نامه دهخدا

رکوب . [ رُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ راکِب . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به راکب شود. || ج ِ رَکب . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). رجوع به رکب شود.- رکوب کوسج ؛ نام جشنی مر ایرانیان را. کوسه برنشین . جشن کوسه برنشین . (ناظم الاطباء). رجوع به کوسه برنشین

رکوب

دیکشنری عربی به فارسی

سواري , گردش و مسافرت , لنگر گاه , بخش

رکوب

فرهنگ فارسی عمید

۱. سوار شدن؛ برنشستن.۲. سواری.۳. (اسم) [جمعِ راکب] = راکب

جست‌وجوی هم‌آوا

رقوب

لغت‌نامه دهخدا

رقوب . [ رَ ] (ع ص )زنی که جهت میراث چشم بر مرگ شوهر دارد. (ناظم الاطباء). زنی که چشم بر مرگ شوی دارد بجهت میراث . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مرد یا زنی که او را بچه نزید. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). آنکه فرزند او بنماند. (یادداشت مؤلف ). مرد یا زنی که فرزند او

رقوب

لغت‌نامه دهخدا

رقوب . [ رَ ] (ع مص ) یا رُقوب . رقابة. (ناظم الاطباء). رِقبَة. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به رقابة و رقِبَة. رِقبان و رَقَبَه شود.

رقوب

لغت‌نامه دهخدا

رقوب . [ رُ ] (ع مص ) رَقوب . رقابة. (ناظم الاطباء) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). چشم داشتن . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (دهار) (ترجمان القرآن چ دبیرسیاقی ). رَقبَة. (منتهی الارب ). رجوع به رقابة و رقبة و دیگر مصادر مترادف آن شود. || راه نگاه داشتن . (المصادر ز

پرکوب

گویش مازنی

وسیله ای شبیه به گوشت کوب که یک سوی آن پهن بوده و در آن میخ ...

رکاب به رکاب

گویش مازنی

صفوف فشرده سوارکاران به قسمی که رکاب هر اسبی به رکاب اسب ...

جست‌وجوی مشابه

رکوبة

لغت‌نامه دهخدا

رکوبة. [ رَ ب َ ] (ع ص ، اِ) ستور برنشستنی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). آنچه برنشست را شاید. (دهار). ستور حاضر و آماده برای سواری . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ماده شتر صالح برای سوار شدن یا ماده شتر رام . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || هر ستور که آماده برای کا

رکوبة

لغت‌نامه دهخدا

رکوبة. [ رَ ب َ ](اِخ ) پشته ای است میان مکه و مدینه نزدیک عرج . (منتهی الارب ). گریوه ای است در میان مکه و مدینه پهلوی یعرج در نزدیکی کوه ورقان . حضرت رسول (ص ) هنگام هجرت از این گریوه ٔ پرخطر عبور کرده . (از معجم البلدان ).

جست‌وجوی متن

گردش و مسافرت

دیکشنری فارسی به عربی

رکوب

لنگر گاه

دیکشنری فارسی به عربی

رکوب

سواری

دیکشنری فارسی به عربی

جولة , رکوب , موکب

رَکُوبُهُمْ

فرهنگ واژگان قرآن

مرکب سواري آنها (رکوب : نشستن بر بالاي چيزي است که حرکت داشته باشد)

رکبة

لغت‌نامه دهخدا

رکبة. [ رِ ب َ ] (ع اِ) نوعی از برنشست . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || برنشست . اسم است رکوب را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). برنشست . (ناظم الاطباء). رجوع به رکوب شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

رکوبة

لغت‌نامه دهخدا

رکوبة

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

درکوب

لغت‌نامه دهخدا

درکوب . [ دَ ] (نف مرکب ) درکوبنده . کوبنده ٔ در. قارع الباب . || مجازاً، طلبکار مبرم : و با مردی که در متاع بصارت ندارد معامله نکند تا از درکوب ایمن بود. (منتخب قابوسنامه ص 177).

دارکوب

لغت‌نامه دهخدا

دارکوب . (اِ مرکب ) مرغی که با منقار درخت را سوراخ میکند. (آنندراج ). رجوع به داربر شود.

چراغ دیوارکوب

لغت‌نامه دهخدا

چراغ دیوارکوب . [ چ َ / چ ِ غ ِ دی ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب )نوعی چراغ نفتی یا برقی که مخصوص کوبیدن و نصب کردن بدیوار است . نوعی چراغ نفتی یا برقی که بدیوار خانه یا دیوار اطاق نصب کنند. یک قسم چراغ نفتی که مخصوص کوبیدن بدیوار ساخته شده و صفحه

زرکوب

لغت‌نامه دهخدا

زرکوب . [ زَ ] (اِخ ) آقازمان زرکش نجم الدین زرکوب ... (آنندراج ). نجم الدین زرکوب معاصر ابقاخان بود. اشعار نیک دارد. (تاریخ گزیده ج 1 ص 825). زرکوب تبریزی ... اسم شریفش شیخ نجم الدین و از اکابر عارفین ، بعضی

زرکوب

لغت‌نامه دهخدا

زرکوب . [ زَ ] (اِخ ) لقب عزالدین مودود، جد سوم صاحب شیرازنامه است . ولی بعدها تمام اولاد و اعقاب عزالدین مودود مشهور بهمین لقب شده بودند. (از شدالازار چ قزوینی ص 4). رجوع به همین کتاب ، از سعدی تا جامی ادوارد برون چ حکمت ص <span class="hl" d

درپیوند

بیشتر بدانید

رکوب

rokub

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

گویش مازنی

گویش مازنی

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ واژگان قرآن

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا