زاغچه

zāqče

معنی

پرنده‌ای از خانوادۀ کلاغ با پاها و منقار زرد که کمی از زاغ کوچک‌تر است.

جست‌وجوی دقیق

زاغچه

لغت‌نامه دهخدا

زاغچه . [ چ ِ ] (اِ مصغر) نوعی از کلاغ کوچک است . (از ناظم الاطباء). نوعی از غراب است و از غراب الزرع کوچکتر و منقار و پای آن سرخ است . و خواص آن مثل خواص غراب الزرع است . (فرهنگ نظام ). و رجوع به زاغ ، زاغچ ، زاغی ، زاغ دشتی ، غراب الزیتون ، غراب الزرع شود.

زاغچه

فرهنگ فارسی عمید

پرنده‌ای از خانوادۀ کلاغ با پاها و منقار زرد که کمی از زاغ کوچک‌تر است.

زاغچه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

magpie

زاغچه

دیکشنری فارسی به عربی

غراب

زاغچه

فرهنگ فارسی معین

(چِ) (اِمصغ .) پرنده ای است از راستة کلاغ ها، کمی کوچک تر از کلاغ با پاهایی داراز و قوی .

جست‌وجوی هم‌آوا

زاغه

لغت‌نامه دهخدا

زاغه . [ غ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان اواوغلی بخش حومه ٔ شهرستان خوی . در 1800گزی شمال خوی و 4050گزی خاور شوسه ٔ خوی به ماکو. منطقه ٔ آن کوهستانی معتدل و مالاریائی و دارای آب از دره کندلی و محصول غلات میباش

زاغه

لغت‌نامه دهخدا

زاغه . [ غ َ ] (اِخ ) از شهرهای سودان واقع در کنار رود نیل بوده است . ابن بطوطه آرد: بر رود نیل شهری است بنام کارشخو و رود نیل از آن میگذرد و به کابره و سپس بطرف زاغه و از زاغة به تنبکتو میرود. پادشاه زاغه و کابره فرمان بردار پادشاه مالی هستند. اهالی زاغه از دیر باز پیرو اسلا

زاغه

لغت‌نامه دهخدا

زاغه . [ غ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان آجرلو بخش مرکزی شهرستان مراغه . در 60900گزی جنوب خاوری مراغه و 390500گزی شمال خاوری راه شوسه ٔ شاهین دژ به میاندوآب . منطقه ٔ آن کوهستانی و معتدل ، آب آن از رودخانه ٔ آ

زاغه

لغت‌نامه دهخدا

زاغه . [ غ َ /غ ِ ] (اِ) آغل . محل نگاهداری گوسفند و گاو. غاری که کوهستانیها در کوه میکنند که در زمستانها محل حیوانات باشد. (فرهنگ نظام ). و رجوع به زاغذ و آغل شود.

زاغه

لغت‌نامه دهخدا

زاغه . [ غ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان چهاربلوک بخش سیمینه رود از شهرستان همدان . واقع در 11000گزی جنوب باختری قصبه ٔ بهار و 1000گزی جنوب راه همدان به کرمانشاه . منطقه ٔ آن کوهستانی ، سردسیر و مالاریائی و زب