زبان آوری

zabān[']āvari

۱. خوش‌صحبتی؛ شیرین‌سخن بودن؛ نیکوبیانی.
۲. [قدیمی] گستاخی؛ زبان‌درازی.
۳. [قدیمی] سخنوری: ◻︎ هنر بیار و زبان‌آوری مکن سعدی / چه حاجت است که گوید شِکر که شیرینم (سعدی۲: ۵۱۵).