زجاجیلغتنامه دهخدازجاجی . [ زُ ] (اِخ ) عبدالرحمان بن احمد طبری . از محدثانست . (از تاج العروس ) (منتهی الارب ).
زجاجیلغتنامه دهخدازجاجی . [ زُ ] (اِخ ) عبدالرحمان بن ابی بکربن احمدبن علی بن عبداﷲ. ازابواحمد فرضی و ابن بکران و طبقه ٔ بعد از آنان حدیث شنیده است و من خود از او حدیث شنیده ام . ابوالقاسم بن سمرقندی و ابوبکر انصاری و دیگران برای ما از او روایت کرده اند. وی در حدود47
زجاجیلغتنامه دهخدازجاجی . [ زَج ْ جا ] (ص نسبی ) منسوب به زجاج بمعنی آبگینه ، و مراد از آن آبگینه ساز باشد. (ناظم الاطباء).
زجاجیلغتنامه دهخدازجاجی . [ زُ ] (اِخ ) حسن بن محمدبن عباس ، مکنی به ابوعلی . (منتهی الارب ). حسن بن محمدبن عباس ، از علی بن محمدبن مهرویه ٔ قزوینی روایت دارد و پیش از 400 هَ . ق . درگذشته است . (از تاج العروس ).
چیزجزییفرهنگ فارسی طیفیمقوله: اختیار آتی زجزیی چیز کم بها، پشیز، پول سیاه، غاز، قاز، مبلغ ناچیز، اندک، پاپاسی، پول خرد، پنی، فلس باد هوا چیزهای نادرست و بیهوده و به‌درد‌نخور، آشغال، آت‌وآشغال، اباطیل، اپسیلون، پوش
زجاجةلغتنامه دهخدازجاجة. [ زِ ج َ ] (ع اِ) پیشه ٔ آبگینه سازی . آبگینه گری . حرفت شیشه گری . ابن سیده گوید: این لغت بنظر من عراقی است . (از لسان العرب ) (از تاج العروس ). حرفت آبگینه گری .(از البستان ) (از المعجم الوسیط) (از متن اللغة).
زجاجیتلغتنامه دهخدازجاجیت . [ زُ جی ی َ ] (از ع ، مص جعلی ) مصدر جعلی است از زجاج و «َیّت » مصدری بمعنی زجاجی بودن ، شیشه ای بودن ، شفاف بودن چون شیشه و آبگینه گون بودن . شفافیت .
زجاجینلغتنامه دهخدازجاجین . [ زَج ْ جا ] (ع ص ، اِ) ج ِ زجاج در حالت نصب یا جر. شیشه گران . بلورسازان : هذا بذاته ینسبک ... او فی اتون الزجاجین . (الجماهر ص 225). رجوع به زجاج و زجاجون شود.
زجاجیهلغتنامه دهخدازجاجیه . [ زُ جی ی َ / ی ِ ] (از ع ، ص نسبی ) مؤنث زجاجی . || (اِ) (اصطلاح کالبدشناسی ) محتویات یا محیط شفاف چشم عبارتند از عدسی ، زلالیه ، زجاجیه . و زجاجیه ، مایع لزج و شفافیست که فضای واقع در عقب عدسی و رباط آویزان کننده را اشغال میکند و
زجاجیةلغتنامه دهخدازجاجیة. [ زُ جی ی َ ] (اِخ ) نام مدرسه ای بحلب و آنرا ابوالربیع سلیمان بن عبدالجباربن ارتق بناکرده است . محمد کردعلی در خطط الشام آرد: مدرسه ٔ زجاجیه را بدرالدوله سلیمان بن عبدالجبار صاحب حلب و بقولی عبدالرحمان بن عجمی برای اصحاب شافعی بنا کرده است . اما مردم حلب که بیشتر شیع
یوسفلغتنامه دهخدایوسف . [ س ُ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ لغوی ، مکنی به ابوالقاسم و معروف به زجاجی . رجوع به زجاجی شود.
زجاجیتلغتنامه دهخدازجاجیت . [ زُ جی ی َ ] (از ع ، مص جعلی ) مصدر جعلی است از زجاج و «َیّت » مصدری بمعنی زجاجی بودن ، شیشه ای بودن ، شفاف بودن چون شیشه و آبگینه گون بودن . شفافیت .
زجاجینلغتنامه دهخدازجاجین . [ زَج ْ جا ] (ع ص ، اِ) ج ِ زجاج در حالت نصب یا جر. شیشه گران . بلورسازان : هذا بذاته ینسبک ... او فی اتون الزجاجین . (الجماهر ص 225). رجوع به زجاج و زجاجون شود.
زجاجیهلغتنامه دهخدازجاجیه . [ زُ جی ی َ / ی ِ ] (از ع ، ص نسبی ) مؤنث زجاجی . || (اِ) (اصطلاح کالبدشناسی ) محتویات یا محیط شفاف چشم عبارتند از عدسی ، زلالیه ، زجاجیه . و زجاجیه ، مایع لزج و شفافیست که فضای واقع در عقب عدسی و رباط آویزان کننده را اشغال میکند و
زجاجیةلغتنامه دهخدازجاجیة. [ زُ جی ی َ ] (اِخ ) نام مدرسه ای بحلب و آنرا ابوالربیع سلیمان بن عبدالجباربن ارتق بناکرده است . محمد کردعلی در خطط الشام آرد: مدرسه ٔ زجاجیه را بدرالدوله سلیمان بن عبدالجبار صاحب حلب و بقولی عبدالرحمان بن عجمی برای اصحاب شافعی بنا کرده است . اما مردم حلب که بیشتر شیع
مزجاجیلغتنامه دهخدامزجاجی . [ ] (اِخ ) احمدبن علی مزجاجی ، ملقب به شهاب الدین ، کنیتش ابوالعباس ، حنفی المذهب ، از اکابر عرفا و صوفیه میباشد حدیث و کلام وفقه و اصول را از ابن البدیع و دیگر اجله فرا گرفت و کراماتی بدو منسوب دارند. در جمادی الاولی سال 960 هَ . ق
ابن الزجاجیلغتنامه دهخداابن الزجاجی . [ اِ نُزْ زُ ] (اِخ ) اسماعیل بن احمد وراق . عالمی لغوی و نحوی . (از ابن الندیم ).
