زشت یاد

zeštyād

معنی

۱. بدگویی پشت سر کسی.
۲. (اسم) سخن زشتی که دربارۀ کسی گفته می‌شود؛ غیبت: ◻︎ به ‌تو بازگردد غم عاشقی / نگارا مکن این‌همه زشت‌یاد (رودکی: ۵۲۲).

جست‌وجوی دقیق

زشت یاد

لغت‌نامه دهخدا

زشت یاد. [ زِ ] (اِ مرکب ) غیبت بود به بدی . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 107).بد یاد کردن است که غیبت و بدگویی و خبث کسی کردن باشد. (برهان ). بمعنی یاد کردن به بدی و زشتی که به تازی غیبت گویند. (از انجمن آرا) (آنندراج ) (از شرفنامه ٔ منیری ) (از

زشت یاد

فرهنگ فارسی عمید

۱. بدگویی پشت سر کسی.۲. (اسم) سخن زشتی که دربارۀ کسی گفته می‌شود؛ غیبت: ◻︎ به ‌تو بازگردد غم عاشقی / نگارا مکن این‌همه زشت‌یاد (رودکی: ۵۲۲).

زشت یاد

فرهنگ فارسی معین

(زِ) (اِمر.) گفتار بد دربارة کسی ، غیبت .

جست‌وجوی هم‌آوا

جِست جِست زدن

گویش تهرانی

جهیدن متوالی

زیست‌فنّاوری زیست‌محیطی

environmental biotechnology

واژه‌های مصوب فرهنگستان

استفاده از روش‌های زیست‌فنّاوری در حفظ و مراقبت از محیط زیست

زیست چرخه (زیست شناسی)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

life cycle

زشت گوئی و زشت دهنی

فرهنگ گنجواژه

فحاشی.

دگرگشت بیگانه‌زیست،سوخت‌وساز بیگانه‌زیست

xenobiotic metabolism

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سوخت‌وساز موادی که برای اندامگان بیگانه ضروری است

جست‌وجوی مشابه

زشت یاد کردن

لغت‌نامه دهخدا

زشت یاد کردن . [ زِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پشت سر کسی بد گفتن . غیبت کردن . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به ماده ٔ قبل شود.

جست‌وجوی متن

غیبت

فرهنگ فارسی عمید

بدگویی کردن پشت سر کسی؛ زشت‌یاد.&lang; غیبت کردن: (مصدر لازم) = غیبت۲&lang; غیبت گفتن: (مصدر لازم) [قدیمی] = غیبت۲

غیبة

لغت‌نامه دهخدا

غیبة. [ غ َ ب َ ] (ع مص ) غایب شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). ناپدید شدن . (منتهی الارب ). دور شدن و ناپدید گشتن . جدایی . (اقرب الموارد). ضد حضور. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). غایب شدن . نادیداری . مقابل حضور. مقابل حضرت . غَیب . غِیاب . غُیوب . مَغیب . (اقرب الم

اینهمه

لغت‌نامه دهخدا

اینهمه . [ هََ م َ / م ِ ] (ق مرکب ) اینقدر. (آنندراج ). به این بسیاری و به این زیادی و همه اینها. (ناظم الاطباء). این اندازه . (فرهنگ فارسی معین ) : بتو بازگردد غم عاشقی نگارا مکن اینهمه زشت یاد. <p class=

غیبت کردن

لغت‌نامه دهخدا

غیبت کردن . [ غ َ / غ ِ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) غایب شدن . ناپدید شدن . حاضر نشدن . رجوع به غَیبَت شود. || بد گفتن در پشت سر کسی . بدی و عیب کسی را در غیاب او گفتن . بدگویی کردن از کسی در غیاب وی . از پس مردم بد گفتن . (ترجمان القرآن علامه ٔ

بازگشتن

لغت‌نامه دهخدا

بازگشتن . [ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) رجعت . (منتهی الارب ). مراجعت . برگشتن . (ناظم الاطباء). اِیاب . بازگردیدن . رجوع . عود. برگردیدن . معاودت نمودن . (آنندراج ). ارتجاع . تراجع. انتکاث . اعتکار. انسیاب . رَجع. رُجعی ̍. (منتهی الارب ). صُدور. حَور. مَعاد. (تاج المصادر بیهقی ). ا

جست‌وجوی هم‌آغاز

زشت

لغت‌نامه دهخدا

زشت . [ زَ ] (اِ) بمعنی دیدن باشد و عربی رؤیت خوانند. (برهان ). در تحفه به فتح زا بمعنی دیدن و در فرهنگ بجای دیدن دویدن آورده . (فرهنگ رشیدی ) (از انجمن آرا) (آنندراج ).در برهان زنشت بر وزن بهشت بمعنی دیدن آورده ... (انجمن آرا) (آنندراج ). رجوع به ماده ٔ قبل و زنشت شود.

زشت

لغت‌نامه دهخدا

زشت . [ زِ ] (اِ) دویدن . (از برهان ). دو. تیزروی . (ناظم الاطباء). رجوع به ماده ٔ بعد شود.

زشت

لغت‌نامه دهخدا

زشت . [ زِ ] (اِخ ) دهی از دهستان کولیونداست که در بخش سلله ٔ شهرستان خرم آباد و پانزده هزارگزی باختر راه شوسه ٔ خرم آباد به کرمانشاه واقع است و 360 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

زشت

لغت‌نامه دهخدا

زشت . [زِ ] (ص ) ضد زیبا که زبون و بد باشد. (برهان ). ضد زیبا. (از انجمن آرا) (از آنندراج ). بدشکل . بدگل . ضد زیبا و درشت . بد. زبون . ناهموار. (از ناظم الاطباء). آنچه دیدنش خوش نیاید مردم را. (فرهنگ فارسی معین ) (شرفنامه ٔ منیری ). بدنما. بدگل . بدمنظر. مقابل زیبا. (فرهنگ ف

زشت

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ زیبا] بدگل؛ بدنما.۲. ناپسند.&lang; زشت‌و‌زیبا: (ادبی) در بدیع، شعری که یک مصراع آن مدح و مصراع دیگرش ذم باشد، مانند این شعر: زلف است این‌که بر رخ چون گل فکنده‌ای / یا دسته یوشنی است که بر پل فکنده‌ای ـ پوشیده‌ای تو آن تن سیمین به پیرهن / یا یک تغار ماست بر آن جل فکنده‌ای؛ تحوی

جست‌وجوی هم‌قافیه

خوب و زشت

لغت‌نامه دهخدا

خوب و زشت . [ ب ُ زِ ] (ترکیب عطفی ، اِمرکب ) خوب و بد. نیک و بد. زشت و زیبا : پس آن نامه را زود پاسخ نوشت پدیدار کرد اندر او خوب و زشت . فردوسی .بهر سان که ما را رسد خوب و زشت سر خود نتابیم از آن سرنوشت .<

زشت

لغت‌نامه دهخدا

زشت . [ زَ ] (اِ) بمعنی دیدن باشد و عربی رؤیت خوانند. (برهان ). در تحفه به فتح زا بمعنی دیدن و در فرهنگ بجای دیدن دویدن آورده . (فرهنگ رشیدی ) (از انجمن آرا) (آنندراج ).در برهان زنشت بر وزن بهشت بمعنی دیدن آورده ... (انجمن آرا) (آنندراج ). رجوع به ماده ٔ قبل و زنشت شود.

زشت

لغت‌نامه دهخدا

زشت . [ زِ ] (اِ) دویدن . (از برهان ). دو. تیزروی . (ناظم الاطباء). رجوع به ماده ٔ بعد شود.

زشت

لغت‌نامه دهخدا

زشت . [ زِ ] (اِخ ) دهی از دهستان کولیونداست که در بخش سلله ٔ شهرستان خرم آباد و پانزده هزارگزی باختر راه شوسه ٔ خرم آباد به کرمانشاه واقع است و 360 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

زشت

لغت‌نامه دهخدا

زشت . [زِ ] (ص ) ضد زیبا که زبون و بد باشد. (برهان ). ضد زیبا. (از انجمن آرا) (از آنندراج ). بدشکل . بدگل . ضد زیبا و درشت . بد. زبون . ناهموار. (از ناظم الاطباء). آنچه دیدنش خوش نیاید مردم را. (فرهنگ فارسی معین ) (شرفنامه ٔ منیری ). بدنما. بدگل . بدمنظر. مقابل زیبا. (فرهنگ ف

ترجمه مقاله