ترجمه مقاله

زندیق

ze(a)ndiq

۱. کسی که در باطن کافر باشد و تظاهر به ایمان کند؛ ملحد؛ مرتد؛ کافر؛ بی‌دین.
۲. هریک از اصحاب عبدالله‌بن ‌سبا و از غلاة شیعه که معتقد به خدایی علی‌بن‌ ابی‌طالب بوده‌اند و آن حضرت پس از اتمام حجت حکم به قتل آن‌ها داد.
۳. هریک از پیروان آیین مانی.
۴. هریک از پیروان آیین مزدک.

بیدین، دهری، کافر، مرتد، مشرک، ملحد ≠ خداباور

زندیق

لغت‌نامه دهخدا

زندیق . [ زِ ] (معرب ، ص ، اِ) گروهی است از مجوس که خدای را دو گویند یا قائل به نور و ظلمت اند، یعنی نور را مبداء خیرات و ظلمت را مبداء شرور دانند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از غیاث ) (ازکشاف اصطلاحات الفنون ). این کلمه از زند گرفته شده وآن کتابی است به پهل

زندیق

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی که در باطن کافر باشد و تظاهر به ایمان کند؛ ملحد؛ مرتد؛ کافر؛ بی‌دین.۲. هریک از اصحاب عبدالله‌بن ‌سبا و از غلاة شیعه که معتقد به خدایی علی‌بن‌ ابی‌طالب بوده‌اند و آن حضرت پس از اتمام حجت حکم به قتل آن‌ها داد.۳. هریک از پیروان آیین مانی.۴. هریک از پیروان آیین مزدک.

ترجمه مقاله