زوانلغتنامه دهخدازوان . [ زَ ] (اِ) بر وزن و معنی زبان است که به عربی لسان خوانند. (برهان ). زوانه . (انجمن آرا) (آنندراج ). زبان و لسان . (ناظم الاطباء). زبان . زفان . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به زوانه و زبان و زفان شود. || نام دارویی است که با گوگرد بربهق طلا کنند نافع باشد و آنرا شلمک و ش
جوانلغتنامه دهخداجوان . [ ج َ ] (ص ، اِ) برنا. هر چیز که از عمر آن چندان نگذشته باشد. (آنندراج ). شاب ّ. مقابل پیر. (آنندراج ) (غیاث اللغات ) : شدم پیر بدین سان تو هم خود نه جوانی مرا سینه پرانجوخ و تو چون خفته کمانی . رودکی .پیر ف
جوانلغتنامه دهخداجوان . [ ج َ نِن ْ ] (ع اِ) جوانی . ج ِ جانیة. (اقرب الموارد). رجوع به جانیة و جَوانی (ع اِ) شود.
جویانلغتنامه دهخداجویان . (نف ، ق ) جوینده . (آنندراج ) : باز یارب چونم از هجران دوست باز چون گم گشته ام جویان دوست . فرخی .فانی اشد شوقاً الیک ، بهشت ما ترا جویانست . (قصص الانبیاء: 242)... متلهف ب
زوپائینلغتنامه دهخدازوپائین . (اِخ ) دهی از دهستان قلعه نو است که در بخش کلات شهرستان مشهد واقع است و 971 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
زیوانلغتنامه دهخدازیوان . [ زی ] (اِ) دانه ای که در گندم زارها روید و سیاه رنگ باشد و خوردن آن خدارت و دیوانگی آورد. (ناظم الاطباء). زؤان . شالم . شولم . شیلم . سعیع. شلمک . زوان . تلخ دانه . تلخه . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : ... در میان آن کشتزار، تلخ دانه انداخت که
زوانهلغتنامه دهخدازوانه . [ زَ / زُ ن َ / ن ِ ] (اِ) لیقه و پنبه و یا ابریشمی که در دوات تحریر می گذارند. (ناظم الاطباء).
زوانهلغتنامه دهخدازوانه . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ) زوان و زوانه هر دو بمعنی زبان است ، زفان تبدیل آن است . (انجمن آرا) (آنندراج ). رجوع به زوان شود.
زوانهلغتنامه دهخدازوانه . [ زُ ن َ / ن ِ ] (اِ) بر وزن و معنی زبانه است که زبانه ٔ آتش و زبانه ٔ شاهین ترازو وامثال آن باشد. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
زوانیلغتنامه دهخدازوانی . [ زَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ زانیة. (ناظم الاطباء). در اقرب الموارد زَوان جمع زانیة آمده است : زنی الرجل ... و زناءً (یأی )؛ فجر فهو زان . ج ، زناة و هی زانیة. ج ، زَوان . (اقرب الموارد). رجوع به زَوان شود.
گنجشک زبانلغتنامه دهخداگنجشک زبان . [ گ ُ ج ِ زَ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) در تداول عوام ، به معنی بنجشگ زوان است . رجوع به بنجشگ زوان و زبان گنجشک شود.
زآنلغتنامه دهخدازآن . [ زُ ] (ع اِ) تلخه ٔ گندم . لغتی در زوان است . (تاج العروس ) (از المنجد) (از القاموس العصری انگلیسی - عربی ) (ناظم الاطباء). رجوع به زان و زوان شود.
بنجشک زبانکلغتنامه دهخدابنجشک زبانک . [ ب ِ ج ِ زَ ن َ ] (اِ مرکب ) گنجشک زبانک . لسان العصافیر. بنجشک زوان . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به بنجشک زوان و لسان العصافیر شود.
زوانهلغتنامه دهخدازوانه . [ زَ / زُ ن َ / ن ِ ] (اِ) لیقه و پنبه و یا ابریشمی که در دوات تحریر می گذارند. (ناظم الاطباء).
زوانهلغتنامه دهخدازوانه . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ) زوان و زوانه هر دو بمعنی زبان است ، زفان تبدیل آن است . (انجمن آرا) (آنندراج ). رجوع به زوان شود.
زوانهلغتنامه دهخدازوانه . [ زُ ن َ / ن ِ ] (اِ) بر وزن و معنی زبانه است که زبانه ٔ آتش و زبانه ٔ شاهین ترازو وامثال آن باشد. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
زوان برهلغتنامه دهخدازوان بره . [ زَ وام ْ ب َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) لسان الحمل و بارتنگ . (ناظم الاطباء). نام گیاهی است که اطلاق شکم بازدارد و آنرا جرغول و جرغون و خرگوش و خرکول نیز گویند. (آنندراج ). رجوع به لسان الحمل شود. || ورق کاغذ. (ناظم الاطباء).
خنزوانلغتنامه دهخداخنزوان . [ خ َ زَ ] (ع اِ)کپی . بوزینه . || خوک نر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خنزوانلغتنامه دهخداخنزوان . [ خ ُ زُ ] (ع اِمص ) تکبر. نخوت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، خنزوانات .
رزوانلغتنامه دهخدارزوان . [ رَزْ ] (ص مرکب ، اِ مرکب )باغبان و رزبان . (ناظم الاطباء). ناطور. (یادداشت مؤلف ). || (اِخ ) کره ٔ ستاره ٔ زهره . (ناظم الاطباء). نام جرم فلک زهره . (انجمن آرا) (آنندراج ).