زینهلغتنامه دهخدازینه . [ ن َ ] (ع اِ) زینة. آرایش . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : تا به قیامت براین نهاد و نسق بادروز برافزون به فر و رونق و زینه فرخ و فرخنده و مبارک چونانک آمدن مصطفی بر اهل مدینه . سوزنی .رجوع به زینت و زی
زینهلغتنامه دهخدازینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) نردبان . (غیاث ) (آنندراج ). پله و پایه و پلکان و نردبان . (ناظم الاطباء). مشهدی ، پله . پلکان . (فرهنگ فارسی معین ). پله . پایه . درجه . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). فرهنگستان ایران این کلمه را معادل درجه گرفته است .
تاسهpurse seine, purse, seine, purse net, seine netواژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی تور ماهیگیری که با بسته شدن بخش انتهایی، به یک کیسه بدل میشود و ماهیان و دیگر آبزیان نمیتوانند از آن خارج شوند
اخترCannaواژه‌های مصوب فرهنگستانتنها سردۀ اختریان با حدود 50 گونه که بومی مناطق جنوبی امریکای شمالی است
گرم‌خانه 2saunaواژه‌های مصوب فرهنگستاناتاقی ویژه با حرارت زیاد که ورزشکاران و افراد عادی معمولاً برای کاهش وزن از آن استفاده میکنند
پیراهن طلاییyellow jersey,maillot jauneواژه‌های مصوب فرهنگستاندر دور فرانسه، پیراهنی که در پایان هر مرحله به پیشتاز رده‌بندی کلی اعطا میشود و او آن را در مرحلة بعد به تن می‌کند
زینهارلغتنامه دهخدازینهار. (اِ) بمعنی زنهار است که پناه جستن و امان خواستن باشد. (برهان ). بمعنی زنهار است و بمعنی امان . (انجمن آرا) (آنندراج ). پناه و امان ... و مهلت . (غیاث ). زنهار. (جهانگیری ). پهلوی «زینهار» (امن ، امان )، سغدی «زینیه » (پناه ، امان ). اندرس آن را مرکب از: «ازین هار» مید
زینهارخوارلغتنامه دهخدازینهارخوار. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) عهدگسل و پیمان شکن . (آنندراج ). شکننده ٔ پیمان و عهدشکن . (ناظم الاطباء). غدار. خائن . آنکه بقول خویش وفا نکند. آنکه از عهد خود تخلف کند. عهدشکن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زنهارخوار. زینهارخوارنده .عهدشک
زینهارخواریلغتنامه دهخدازینهارخواری . [ خوا / خا ] (حامص مرکب ) خیانت در امانت . غدر. خیانت . (یادداشت بخطمرحوم دهخدا). خیانت . مقابل زنهارداری . (فرهنگ فارسی معین ). || عهدشکنی . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). پیمان شکنی . (فرهنگ فارسی معین ) :
زینهارخواهلغتنامه دهخدازینهارخواه . [ خوا / خا ] (نف مرکب ) امان و پناه طلب . (آنندراج ). مستأمن . مستجیر. زینهارخواهنده . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). خواهنده ٔ ملجاء و پناه . که امان و پناه خواهد.
زینهاردارلغتنامه دهخدازینهاردار. (نف مرکب ) امان دهنده و مهلت دهنده . (ناظم الاطباء). زینهاردارنده . زنهاردار. پای بند عهد و پیمان . وفادار. (فرهنگ فارسی معین ). || امانت دار. امین . مؤتمن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : او هست گویی ای عجبا زینهارداروین حق زایران ، ب
زینهار نهادنلغتنامه دهخدازینهار نهادن . [ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) امانت گذاشتن . به امانت سپردن . چیزی را نزد کسی نهادن ، بازستاندن را : زینهارم نهاد امام زمان نزد ایشان که اهل زنهارند. ناصرخسرو.رجوع به
زینهار پذیرفتنلغتنامه دهخدازینهار پذیرفتن . [ پ َ رُ ت َ ] (مص مرکب ) قبول کردن امان و پناهندگی کسی را : زواره بدو گفت کای نامدارنبایست پذیرفت از او زینهار. فردوسی .پذیرفتم این زینهار تراسپهر ترا شهریار ترا.فردوسی .
زینهار خواستنلغتنامه دهخدازینهار خواستن . [ خوا / خا ت َ ] (مص مرکب ) امان طلبیدن . ملتجی شدن . پناه بردن . التجاء. پناهنده شدن . امان و پناه خواستن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : کشیدندشان خسته و بسته خواربه جان خواستند آن زمان زینهار.<
زینهار خوردنلغتنامه دهخدازینهار خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خلف پیمان کردن . عهد و پیمان شکستن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). نقض عهد کردن . عهد شکستن . پیمان شکستن . (فرهنگ فارسی معین ) : بر این تخت شاهی مخور زینهارهمی خیره ب
زینهار دادنلغتنامه دهخدازینهار دادن . [ دَ ] (مص مرکب ) پناه و امان دادن . از کشتن یا مجازات کسی درگذشتن : به بهرام گفت ار دهی زینهاربگویم ترا هرچه پرسی ز کار. فردوسی .چو خواهد ز دشمن کسی زینهارتو زنهار ده ، نیز کینه مدار. <p clas
درازینهلغتنامه دهخدادرازینه . [ دِ ن َ / ن ِ ] (ق ) طولاً. از درازا. (ناظم الاطباء). «شعوری » در لسان العجم (ج 1 ص 442) آنرا به معنی طول هر چیز نوشته و افزوده است که یای آن برای وصف ونون برای تا
درخزینهلغتنامه دهخدادرخزینه . [ دَ خ َ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان گندزلو بخش مرکزی شهرستان شوشتر، واقع در 25هزارگزی جنوب خاوری شوشتر. و کنار راه شوسه ٔمسجدسلیمان به اهواز، با 500 تن سکنه . آب آن از شعبه ٔ رودخانه ٔ کارون و ل
دوزینهلغتنامه دهخدادوزینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) دوژنه . نیش زنبور عسل و اندام پشه . (ناظم الاطباء). دوزنه . رجوع به دوزنه و دوژینه شود.
پوزینهلغتنامه دهخداپوزینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) بوزینه . کپی . میمون . قرد. ج ، پوزینگان : بشما همان رسد که به پوزینگان رسید. (سندبادنامه چ استانبول ص 80). رجوع به بوزینه شود.
