سبزآخورلغتنامه دهخداسبزآخور. [ س َ خُرْ ] (ص مرکب ) مراد اسبانی اند که بطریق دعا و ثنا آنها را بسبزآخوران یاد کرده و میتوان گفت که اسبانی باشند که آنها را بر خوید بندند یا برای خوید دادن معین کنند. (آنندراج ) : طویله زدند آخور انگیختندبسبزآخوران بر علف ریختند .<br
سبزآخورفرهنگ فارسی عمید۱. آخوری که در آن علف سبز برای چهارپایان ریخته باشند.۲. جاییکه آب و علف بسیار باشد.۳. [مجاز] آسمان.