سبزارنگفرهنگ فارسی عمید۱. سبزرنگ؛ به رنگ سبز: ◻︎ بگفت این و کشید از زیر بستر / چو برگ بید سبزارنگ خنجر (جامی۵: ۱۳۵).۲. (اسم) (موسیقی) از الحان قدیم ایرانی.
سبزآرنگلغتنامه دهخداسبزآرنگ . [ س َ رَ ] (اِ مرکب ) نام لحنی است از مصنفات باربد. شیخ عطار در صفت غلام خوش صوت گفته : چو سبزآرنگ بر میداشت آوازبقولش مرغ کرد آهنگ پروازچو بود آواز سبزآرنگ گلزارشد آخر سبزه در سبزه پدیدار. (از آنندراج ).
سبزآرنگلغتنامه دهخداسبزآرنگ . [ س َ رَ ] (اِ مرکب ) نام لحنی است از مصنفات باربد. شیخ عطار در صفت غلام خوش صوت گفته : چو سبزآرنگ بر میداشت آوازبقولش مرغ کرد آهنگ پروازچو بود آواز سبزآرنگ گلزارشد آخر سبزه در سبزه پدیدار. (از آنندراج ).
آرنگلغتنامه دهخداآرنگ . [ رَ ] (اِ) آرنج . مرفق . آرج . وارن : گر بعهد تو ظلم یازد چنگ باد دستش بریده از آرنگ . منصور شیرازی . || رنج . اذیت . آزار : گشته ترا مسلم شوق و نشاط و اقبال بوده نصیب دشمن آ
کنگلغتنامه دهخداکنگ . [ ک ِ ] (ص ) پسر امرد درشت قوی جثه . (برهان ). امرد قوی جثه . (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا). پسر امرد بی اندام و بدشکل بزرگ جثه . (ناظم الاطباء). امرد بزرگ و قوی تن . امرد بزرگ وقوی قالب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : داری کنگی کلندره که شب و ر
مشکبویلغتنامه دهخدامشکبوی . [ م ُ / م ِ ] (ص مرکب ) مشکبو. هر چیز معطر و خوشبوی . (ناظم الاطباء). هر چیز که چون مشک خوشبوی باشد. مشک آگین : نادیده هیچ مشک و همه ساله مشکبوی ناکرده هیچ لعل و همه ساله لعل فام . <p class="author