فراخ آستینفرهنگ فارسی عمیدبخشنده؛ سخی؛ کریم؛ جوانمرد: ◻︎ فراخ‌آستین شو کز این سبزشاخ / فتد میوه در آستین فراخ (نظامی۶: ۱۰۹۲).
خوشارزوهلغتنامه دهخداخوشارزوه . [ خوَ / خ ُ رِ ] (اِ مرکب ) گیاهی است سبزتنه و سبزشاخ و همه شاخهای آن بنوکی تیز چون خاری درشت منتهی میشود و در چهار محال بختیاری خیارشور را با آن پرورندو کمی مزه ٔ ترش پیدا می کند. (یادداشت بخط مؤلف ).
بارآورلغتنامه دهخدابارآور. [ وَ ] (نف مرکب ) برور. میوه آور و میوه دار و مثمر. (ناظم الاطباء). باثمر: درختی بارآور. الحُبْلة؛ درختان بارآور : بره هست چندان که آید بکاردرختان بارآور سایه دار. فردوسی .سپهبدنژادی و گندآوری رَزی دید
سرسبزلغتنامه دهخداسرسبز. [ س َ س َ ] (ص مرکب ) تر و تازگی عیش . (برهان ) (آنندراج ). || خوش و خرم . (غیاث ) : خانه سرسبزتر ز سایه ٔ سروباده گلرنگ تر زخون تذرو. نظامی .اگر شد سهی سرو شاه اخستان تو سرسبز بادی در این گلستان . <
فکندنلغتنامه دهخدافکندن . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص ) افکندن . (فرهنگ فارسی معین ). انداختن . پرتاب کردن : گر کس بودی که زی توام بفکندی خویشتن اندر نهادمی به فلاخن . رودکی . سخن بفکند منبر و دار
