سبزه زار

sabzezār

معنی

زمین سبز و خرم؛ زمینی که گیاه فراوان در آن روییده باشد؛ علفزار؛ چمنزار.

جست‌وجوی دقیق

سبزه زار

لغت‌نامه دهخدا

سبزه زار. [ س َ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) کشت زار. چمن زار. آنجا که سبزه روئیده باشد. سبزه علفزار. آنجا که سبزه و گیاه سبز نورسته بسیار بود : چون کاهلان سبزه ٔ گردون فرومیای کاین سبزه زار گرچه شکفته ست بی بر است .<b

سبزه زار

فرهنگ فارسی عمید

زمین سبز و خرم؛ زمینی که گیاه فراوان در آن روییده باشد؛ علفزار؛ چمنزار.

سبزه زار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

greensward

سبزه زار

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (اِمر.) علفزار.

جست‌وجوی هم‌آوا

شبجة

لغت‌نامه دهخدا

شبجة. [ ش َ ب َ ج َ ] (ع اِ) واحد شبج یعنی یک دروازه و یک دروازه ٔ بلندبنا. (از آنندراج ) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به شبج شود.

سبجة

لغت‌نامه دهخدا

سبجة. [ س ُ ج َ ] (ع اِ) گلیم سیاه . (مهذب الاسماء). جامه ٔ اسود. ج ، سُبَج . (از اقرب الموارد). || شاماکچه که پیراهن بی آستین باشد. (آنندراج ). شبی زن . (مهذب الاسماء). || سبجة القمیص ؛ تریز پیراهن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || بقیر. (اقرب الموارد). رجوع

سبزه

لغت‌نامه دهخدا

سبزه . [ س َ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) سبزی . گیاه نورسته . گیاه خودروی نورسته . رستنی و نبات . (آنندراج ). علف و گیاه . گیاه که در قطعه زمینی رویَد. (از فرهنگ نظام ). علف های سبز. گیاه و علف تنک که در کنار هم روید و از خاک بسیار نشود و ساقه ای با

سبیجه

لغت‌نامه دهخدا

سبیجه . [ ] (اِ) از کتاب حدود العالم که بسال 372 هَ .ق . تألیف شده چنان استنباط می شود که سبیجه نوعی حیوان است از قبیل سمور و سنجاب و فنک و جز آن : و از این ناحیت [ تغزغز ] مشک بسیار خیزد و روباه سیاه و سرخ و ملمع و م

سبیجة

لغت‌نامه دهخدا

سبیجة. [ س َ ج َ ] (معرب ، اِ) گلیم سیاه . || شاماکچه . (منتهی الارب ). || لباس سیاه . || بقیر. (اقرب الموارد). رجوع به سبیج شود.

جست‌وجوی متن

سُوزِوُری

گویش دزفولی

سبزه زار

سوزی جار

گویش مازنی

سبزه زار

سبزجا

فرهنگ فارسی عمید

جای سبز؛ سبزه‌زار.

مرتع

فرهنگ فارسی عمید

چراگاه؛ سبزه‌زار.

النگ

فرهنگ فارسی عمید

سبزه‌زار؛ مرغزار؛ چراگاه.

جست‌وجوی هم‌آغاز

سبزه

لغت‌نامه دهخدا

سبزه

فرهنگ فارسی عمید

۱. گیاه تازه و سبز که از زمین چیده نشده باشد؛ گیاه نورسته؛ گیاه تازه‌روییده: ◻︎ این سبزه که امروز تماشاگه ماست / تا سبزۀ خاک ما تماشاگه کیست (خیام: ۶۷).۲. چمن: ◻︎ رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید / وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید (حافظ: ۴۶۴).۳. نوعی کشمش سبز‌رنگ؛ کشمش سبز.۴. (صف

سبزه

دیکشنری فارسی به عربی

اخضر , اسمر , خضار , خضراوات , عشب

سبزه

دیکشنری فارسی به ترکی

yeşillik, çimen

سبزه

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. اسمر، سبزچهره، سیهچرده، سبزهرو، گندمگون ≠ سپیدپوست ۲. چمن، علف، گیاه

جست‌وجوی هم‌قافیه

سبزه درسبزه

لغت‌نامه دهخدا

سبزه درسبزه . [ س َ زَ / زِ دَ س َ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) نام لحن نهم باشد از سی لحن باربد. (برهان ) (آنندراج ). یکی از سی لحن باربد : چو بانگ سبزه درسبزه کشیدی ز باغ خشک سبزه بر

سبزه

لغت‌نامه دهخدا

سبزه اندرسبزه

لغت‌نامه دهخدا

سبزه اندرسبزه . [ س َ زَ / زِ اَ دَ س َ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) بمعنی سبزاندرسبز که نام لحن نهم باشد از سی لحن باربد. (برهان ) (آنندراج ). رجوع به آهنگ و سبزاندرسبز شود.

کانی سبزه

لغت‌نامه دهخدا

کانی سبزه . [ س َ زِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بهی بخش بوکان شهرستان مهاباد. واقع در 27هزارگزی شمال خاوری بوکان و 25500 گزی خاور شوسه ٔ بوکان به میاندوآب . ناحیه ای است کوهستانی معتدل و دارای <span class="hl

ترسبزه

لغت‌نامه دهخدا

ترسبزه . [ ت َ س َ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) سبزه ٔ تر. قصیل : چون اسب ترا سخره گرفتند یکی دان خشک آخر و ترسبزه چو در بند چرایی .خاقانی (دیوان چ سجادی ص 435).<

درپیوند

بیشتر بدانید

سبزه زار

sabzezār

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

گویش دزفولی

گویش مازنی

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به ترکی

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا