سبو

sabu

معنی

کوزۀ سفالی؛ کوزۀ دسته‌دار که در آن آب یا شراب بریزند.

مترادف

۱. آبخوری، سفالینه، کوزه، کوزه بزرگ
۲. جره

جست‌وجوی دقیق

سبو

لغت‌نامه دهخدا

سبو. [ س ُ ] (اِخ ) دهی است بمغرب نزدیک طنجه ، از ارض بربر. (معجم البلدان ).

سبو

فرهنگ فارسی عمید

کوزۀ سفالی؛ کوزۀ دسته‌دار که در آن آب یا شراب بریزند.

سبو

سبو. [ س ُ / س َ ] (اِ) سبوی . در گویش خوانساری سو (سبوی بزرگ )،گیلکی «سوبو» ، تهرانی «سبو» . آوندی سفالین و دسته دار که در آن آب و شراب و جز آن ریزند. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). آوند آب . (غیاث ). از قدیم الایام تا بحال این ظرف را مخصوص ب

سبو

دیکشنری فارسی به عربی

جرة

سبو

دیکشنری فارسی به انگلیسی

crock, cruse, jug, urn

جست‌وجوی هم‌آوا

گپ‌بات

chatbot, chatterbot

واژه‌های مصوب فرهنگستان

برنامه‌ای نرم‌افزاری یا دستورگانی که برای شبیه‌سازی مکالمة یک شخص واقعی طراحی شده است متـ . بات گپ‌زن

شبگو

لغت‌نامه دهخدا

شبگو. [ ش َ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) خواننده و گوینده در شب . (از برهان ) (از آنندراج ). نطق کننده و خواننده در شب . (فرهنگ نظام ) : چو آن شبگو گرفتی راه شبدیزشدندی جمله ٔ آفاق شبخیز. نظامی .بر آستان تو پیر زحل بود د

شبو

لغت‌نامه دهخدا

شبو. [ ش َب ْوْ ] (ع مص ) بلند گردیدن . (از اقرب الموارد). || روشن شدن و درخشیدن چهره پس از تغیر. || روی پا برخاستن اسب . || افروختن آتش . (از اقرب الموارد). || گلوله کردن و به شکل کلاف درآوردن نخ و ریسمان . (از دزی ج 1 ص <span class="hl" dir

شبو

لغت‌نامه دهخدا

شبو. [ ش َب ْوْ ] (ع اِ) شبا. برف و ریزه های باران . (از اقرب الموارد). || آزار و اذیت . (از ذیل اقرب الموارد).

صبو

لغت‌نامه دهخدا

صبو. [ ص َ ب ْوْ ] (ع مص ) میل کردن بسوی نادانی جوانی . || میل کردن بسوی بازی و کودکی . || میل کردن خرمابن بسوی خرمابن نر دور (از خود). (منتهی الارب ). رجوع به ماده ٔ ذیل شود.

جست‌وجوی مشابه

سبوحة

لغت‌نامه دهخدا

سبوحة. [ س َح َ ] (اِخ ) از اسماء مکه است . (معجم البلدان ) (منتهی الارب ). نامی است مکه را عمرهااﷲ. (مهذب الاسماء).

سبورقان

لغت‌نامه دهخدا

سبورقان . [ س َ ] (اِخ ) جایگاهی است . (معجم البلدان ). رجوع به شبورقان شود.

سبوت

لغت‌نامه دهخدا

سبوت . [ س َ ] (ع اِ) سَبْت . رجوع به سبت شود.

سبوچه

لغت‌نامه دهخدا

سبوچه . [ س َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) سبوی خرد. (آنندراج ). سبوی کوچک . (ناظم الاطباء).

سبوح

لغت‌نامه دهخدا

سبوح . [ س َ ] (ع ص ) شناور. || اسب خوش رفتار. (منتهی الارب ). فرس سبوح . (اقرب الموارد). اسب تیزرو. (دهار).اسبی که گویی آشنا میکند در رفتن . (مهذب الاسماء).

جست‌وجوی متن

Cebu

دیکشنری انگلیسی به فارسی

سبو

قدح

فرهنگ سره

سبو

سوو

گویش بختیاری

سبو، کوزه.

خابیه

فرهنگ فارسی عمید

خُم؛ خمره؛ سبو.

crock

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کوزه کردن، خمره، سبو

جست‌وجوی هم‌آغاز

سبوحة

لغت‌نامه دهخدا

سبوحة. [ س َح َ ] (اِخ ) از اسماء مکه است . (معجم البلدان ) (منتهی الارب ). نامی است مکه را عمرهااﷲ. (مهذب الاسماء).

سبورقان

لغت‌نامه دهخدا

سبورقان . [ س َ ] (اِخ ) جایگاهی است . (معجم البلدان ). رجوع به شبورقان شود.

سبوح خوان

لغت‌نامه دهخدا

سبوح خوان . [ س ُ / س َب ْ بو خوا / خا ] (نف مرکب ) آنکه سبوح و قدوس ... برخواند. فرشته : جرعه ٔ جان از زکات هر صبوح بر سر سبوح خوان افشاندمی . خاقانی .</

سبوت

لغت‌نامه دهخدا

سبوت . [ س َ ] (ع اِ) سَبْت . رجوع به سبت شود.

سبوچه

لغت‌نامه دهخدا

سبوچه . [ س َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) سبوی خرد. (آنندراج ). سبوی کوچک . (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌قافیه

سنگ سبو

لغت‌نامه دهخدا

سنگ سبو. [ س َ گ ِ س َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قوسی گوید: نزد درویشان اهل طریق اصطلاحی است که هرکه بی طریقی کند او را سنگ سبو کنند و آن چنان است که مجلسی دارند و نقیب و سایر اهل طریق نشینند و شخص مجرم را سبویی از ریگ پر کرده در گردن آویزند و در مقابل ایستاده دارند تا وقتی

سنگ و سبو

لغت‌نامه دهخدا

سنگ و سبو. [ س َ گ ُس َ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) همانند سنگ و سبو. کنایه از ناپایداری . فناپذیری . از بین رفتن : نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس بسا سرا که در این کارخانه سنگ و سبوست . حافظ.رجوع به سنگ شود.

لسبو

لغت‌نامه دهخدا

لسبو. [ ل َ ] (اِخ ) نام دهی جزء دهستان اشکور پایین بخش رودسر شهرستان لاهیجان ، واقع در 63 هزارگزی جنوب رودسر. کنار راه عمومی مالرو اشکور به قزوین . کوهستانی . سردسیر. دارای 175 تن سکنه . شیعه . گیلکی و فارسی

نسبو

لغت‌نامه دهخدا

نسبو. [ ن َ ] (ص ) جای لغزان و هموار و صاف . (ناظم الاطباء) (فرهنگ شعوری ص 393). نسو. رجوع به نسو شود.

ته سبو

لغت‌نامه دهخدا

ته سبو. [ ت َه ْ س َ ] (اِ مرکب ) ته شیشه و ته مینا و ته پیاله و ته جام و ته پیمانه و ته جرعه . کنایه از شراب اندک که در ته سبو و شیشه و غیر آن بماند و این همه مقطوع الاضافت اند و به اضافت نیز آمده است . (آنندراج ). بازمانده ٔ شراب در کوزه و سبو. (ناظم الاطباء) <span class="h

درپیوند

بیشتر بدانید

سبو

sabu

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ سره

گویش بختیاری

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا