ستانندهلغتنامه دهخداستاننده . [ س ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) صفت فاعلی از مصدر ستدن . گیرنده : ستاننده را گفت بهرام گردکه این جرم چونین شمردی تو خرد. فردوسی .سپهدار مرز ونگهدار بوم ستاننده ٔ باژ سقل
جان ستانندهلغتنامه دهخداجان ستاننده . [ س ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) جان ستان . روح گیر. کشنده . رجوع به جانستان شود.
جان ستانندهلغتنامه دهخداجان ستاننده . [ س ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) جان ستان . روح گیر. کشنده . رجوع به جانستان شود.
جان ستانندهلغتنامه دهخداجان ستاننده . [ س ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) جان ستان . روح گیر. کشنده . رجوع به جانستان شود.
