ستاوهلغتنامه دهخداستاوه . [ س َ / س ِ وَ /وِ ] (اِ) مکر و فریب و حیله و خدعه . (برهان ). مکر.(اوبهی ) (جهانگیری ) (رشیدی ) (آنندراج ) : اندیشه از برای تو هر دم ستاوه ای .؟ (از
ستاگویلغتنامه دهخداستاگوی . [ س ِ ] (نف مرکب ) ستایشگوی . ثناگوینده . ستایش خوان : چه گر من همیشه ستاگوی باشم ستایم نباشد نکو جز بنامت . رودکی .و ثنا و ستا گوی او در بزم بذل مواهب . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 4
شتاهلغتنامه دهخداشتاه . [ ش ِ ] (اِ) مصحف شناه . شنا. آشنا. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). به معنی شناه است . (اوبهی ). شنا که آب ورزی و شناوری باشد. (از برهان ) (انجمن آرا). شناه . || (ص ) آب ورز. شناکننده . (ناظم الاطباء).
شطاحلغتنامه دهخداشطاح . [ ش َطْ طا ] (ع ص ) گستاخ و فحاش و بیشرم . (از فرهنگ فارسی معین ) (ناظم الاطباء). || شهوت پرست . (ناظم الاطباء). || کسی که شطحیات گوید. (فرهنگ فارسی معین ).
ستابهلغتنامه دهخداستابه . [ س ِ ب َ / ب ِ ] (اِ) فریب و مکر و حیله و ستاوه . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (اشتینگاس ). رجوع به ستاوه شود.
