سرابستانلغتنامه دهخداسرابستان . [ س َ ب ُ ] (اِ مرکب ) خانه ای که باغ داشته باشد. (آنندراج ). بعربی حدیقه یعنی باغی که گرد آن دیوار کشند. (مجموعه ٔ مترادفات ص 134) : از عبیر و عنبر و از مشک و لاد و داربوی در سرابستان ما اندر خزان م
سرابستانفرهنگ فارسی عمید۱. باغچه و باغ سرخانه.۲. خانۀ بزرگ که دارای گلها و درختان بسیار باشد. * بستانسرا؛ بوستانسرا.
بستان سرافرهنگ فارسی عمید۱. سرابُستان.۲. باغچه و باغ سر خانه.۳. خانۀ بزرگ که دارای گلها و درختان بسیار باشد.
سرابوستانلغتنامه دهخداسرابوستان . [ س َ ] (اِ مرکب ) مقلوب بستان (بوستان )سرا : یکی حجره خاص از پی دوستان در حجره اندر سرابوستان . سعدی .رجوع به سرابستان شود.
دل برگشادنلغتنامه دهخدادل برگشادن . [ دِ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) دل گشادن . دلشاد و مسرور شدن : سرابستان درین موسم چه بندی درم بگشای تا دل برگشاید.سعدی .
بستان سرالغتنامه دهخدابستان سرا. [ ب ُ س َ ] (اِ مرکب ) بوستان سرا. بستان سرای . خانه و سرایی که در بستان ساخته شده . ممکن است لفظ مذکور قلب سرابستان و به معنی باغچه و صحن خانه باشد. (فرهنگ نظام ) : بلبل بستان سرا صبح نشان میدهدوزدر ایوان بخاست بانگ خروسان بام .
شکرگفتارلغتنامه دهخداشکرگفتار. [ ش َ ک َ گ ُ ] (ص مرکب ) شیرین زبان و شیرین سخن .(ناظم الاطباء). شیرین گفتار. (آنندراج ) : آنان که پریروی و شکرگفتارندحیف است که روی خوب پنهان دارند. سعدی .مگر طوبی برآمد در سرابستان جان من که بر هر