سرغینلغتنامه دهخداسرغین . [ س َ / س ِ ] (اِ) سرنا که مخفف سورنای است و آن را نای ترکی نیز خوانند. (برهان ). سرنایی باشد که آن را نای ترکی گویند و در اصل سورنای است که در عروسی و عشرت نوازند و آن را سرغینه نیز گفته اند. (انجمن آرا) (آنندراج ) :
سرغینفرهنگ فارسی عمیدسازی شیپورمانند که هنگام جنگ مینواختند؛ نای ترکی؛ نای رومی؛ سرنا؛ سورنای: ◻︎ غو کوس با نالهٴ کرّ نای / دم نای سرغین و هندیدرای (فردوسی: ۳/۵۵).
نای سرغینلغتنامه دهخدانای سرغین . [ ی ِ س ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به سرغین شود : خروش آمد و ناله ٔ گاودم دم نای سرغین و روئینه خم .فردوسی .چو آمد به نزدیکی رزمگاه دم نای سرغین برآمد به ماه .فردوسی .</
سیرغانلغتنامه دهخداسیرغان . (اِخ ) دهی است ازدهستان نقاب بخش جغتای شهرستان سبزوار. دارای 371 تن سکنه . آب آن از قنات . محصول آنجا غلات ، کنجد و شغل اهالی زراعت است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
شیرغانلغتنامه دهخداشیرغان . (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ شهرستان قوچان . سکنه ٔ آن 315 تن . آب آن از چشمه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
سرغینهلغتنامه دهخداسرغینه . [ س َ ن َ / ن ِ ] (اِ) سرغین که نای ترکی باشد و آن را سورنای گویند. (برهان ).
نای سرغینلغتنامه دهخدانای سرغین . [ ی ِ س ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به سرغین شود : خروش آمد و ناله ٔ گاودم دم نای سرغین و روئینه خم .فردوسی .چو آمد به نزدیکی رزمگاه دم نای سرغین برآمد به ماه .فردوسی .</
کره نایلغتنامه دهخداکره نای . [ ک َرْ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) کرنای . شیپور. بوق . (یادداشت مؤلف ). کارنا. کرنا. (فرهنگ فارسی معین ) : برآمد خروشیدن کرنای دم نای سرغین و هندی درای . فردوسی .رجوع به کرنا
کره ناىواژهنامه آزاد[ک َرْ رَ / رِ] کَرّه ناى، کرنای، کرنا، کارنا؛ شیپور، بوق، بوق جنگی. سازى باستانى و ایرانى شبیه شیپور که براى اطلاع رسانى به ویژه در جنگ ها کاربرد داشته است. مثال: ز بس نعره و نالهٔ کره نای/ همی آسمان اندر آمد ز جای (فردوسی)؛ برآمد خروشیدن کرنای/ دم نای سرغین و هندی درای (فردوسی).
درایلغتنامه دهخدادرای . [ دَ ] (اِ) درا. زنگ و جرس . (برهان ). جرس . (از دهار) (جهانگیری ) (از منتهی الارب ). زنگی که بر گردن شتر بندند. (اوبهی ). جرس و آنچه به گردن شتر بندند. (شرفنامه ٔ منیری ). زنگ و جرس ، و آن چیزی است که به گردن شتر و استر و اسب سرهنگ قافله بندند تا صدا کند و باقی حیوانا
خملغتنامه دهخداخم . [ خ ُ ] (اِ) ظرفی سفالین یا گلین و بزرگ که در آن آب و دوشاب و سرکه و شراب و آرد و مانند آن کنند. (منتهی الارب ). دَن . خابیه . خمره . خنب . خنبره . (یادداشت مؤلف ) : شو بدان گنج اندرون خمی بجوی . رودکی .لعل می را
گاودملغتنامه دهخداگاودم . [ دُ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) آنچه بشکل دُم ِ گاو باشد : سیه چشم و بور ابرش و گاودم سیه خایه و تند و پولادسم . فردوسی [ در وصف رخش رستم ]. || نفیر. که برادر کوچک کرنا است و بعضی گویند کرنا است و به عربی بوق خو
سرغینهلغتنامه دهخداسرغینه . [ س َ ن َ / ن ِ ] (اِ) سرغین که نای ترکی باشد و آن را سورنای گویند. (برهان ).
نای سرغینلغتنامه دهخدانای سرغین . [ ی ِ س ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به سرغین شود : خروش آمد و ناله ٔ گاودم دم نای سرغین و روئینه خم .فردوسی .چو آمد به نزدیکی رزمگاه دم نای سرغین برآمد به ماه .فردوسی .</