سرفه

sorfe

معنی

صدایی که بر اثر انقباض دیافراگم و خروج هوا از حلق ایجاد می‌شود و به‌وسیلۀ عوامل عفونی و حساسیت‌زا در بیماری‌های دستگاه تنفسی میزان و شدت آن افزایش می‌یابد.
⟨ سرفهٴ خشک: (پزشکی) سرفه‌ای که هنگام کاهش ترشحات مخاطی دستگاه تنفسی ایجاد می‌شود.

مترادف

سرف، سعال

جست‌وجوی دقیق

سرفه

لغت‌نامه دهخدا

سرفه . [ س ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) سرف . خروج هوای زفیری از ریه بطور مقطع و کوتاه بر اثر تحریک مجاری تنفسی خصوصاً قصبةالریه و ابتدای حلق . اکثر اوقات عمل سرفه به منظور خروج سروزیته و ترشحات اخلاط خانه های ششی و برونشها است و گاهی هم برای خروج ذرات

سرفه

فرهنگ فارسی عمید

صدایی که بر اثر انقباض دیافراگم و خروج هوا از حلق ایجاد می‌شود و به‌وسیلۀ عوامل عفونی و حساسیت‌زا در بیماری‌های دستگاه تنفسی میزان و شدت آن افزایش می‌یابد.&lang; سرفهٴ خشک: (پزشکی) سرفه‌ای که هنگام کاهش ترشحات مخاطی دستگاه تنفسی ایجاد می‌شود.

سرفه

دیکشنری فارسی به عربی

سعال

سرفه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

cough

سرفه

فرهنگ فارسی معین

(سُ فِ) (اِ.) صدایی که در اثر خارش حلق و خروج هوای ریه از سینه بیرون می آید و بیشتر در اثر بیماری های ریوی تولید می شود.

جست‌وجوی هم‌آوا

شرفه

لغت‌نامه دهخدا

شرفه . [ ش َ / ش ِ ف َ / ف ِ ] (اِ) شرفنگ . هر آواز آهسته . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از برهان ) (از غیاث اللغات ). شرفاک . (از جهانگیری ) : از شرفه ٔ جلاجل شاهین عدل توعنقای

شرفه

لغت‌نامه دهخدا

شرفه . [ ش َ رَ / ش ُ ف َ / ف ِ ] (ع اِ) کنگره ٔ قلعه . (از ناظم الاطباء). هریک از مثلثها یا مربعهایی که نزدیک بهم در بالای قصر یا دیوار گرد قلعه و شهر بنا کنند. ج ، شَرَفات . ولی در شعر فارسی شَرفَه آمده است

شرفه

لغت‌نامه دهخدا

شرفه . [ ش َ ف َ ] (اِخ ) طایفه ای از قبیله ٔ بنی طرف از قبایل عرب خوزستان . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 92).

شرفه

لغت‌نامه دهخدا

شرفه . [ ش َ ف َ ] (اِخ ) قصبه ای از دهستان بخش هویزه ٔ شهرستان دشت میشان . سکنه ٔ آن 2500 تن و محصول آنجا غلات است . آب آن از رودخانه ٔ کرخه تأمین می شود. صنایع دستی زنان : قالیچه و عبا و جاجیم بافی . راه آن اتومبیل رو و ساکنان از طایفه ٔ ش

شرفة

لغت‌نامه دهخدا

شرفة. [ ش ُ ف َ ] (ع اِ) کنگره ٔ قصر. ج ، شُرَف . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). کنگر. (زمخشری ). کنگره . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (دهار) (آنندراج ) (زمخشری ). زیف . دندانه . (یادداشت مؤلف ). کنگره ٔ عمارت . (از غیاث اللغات ). در عربی مطلق کنگره را گویند، خواه کنگره

جست‌وجوی مشابه

سیاه سرفه

لغت‌نامه دهخدا

سیاه سرفه . [ سیا س ُ ف َ / ف ِ ] (اِ مرکب ) بیماری که با سرفه های تشنجی شدید همراه است . (ناظم الاطباء).

سرفه کردن

لغت‌نامه دهخدا

سرفه کردن . [ س ُ ف َ /ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) اخراج غیرارادی هوای محتوی درریه توأم با صدا. (فرهنگ فارسی معین ) : مغز گردون عطسه دادو حلق دریا سرفه کردزآن غبار ره که ایام الرهان افشانده اند. <p class="auth

سرفه کنان

لغت‌نامه دهخدا

سرفه کنان . [ س ُ ف َ / ف ِ ک ُ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال سرفه : آن حلق صراحی بین کز می به فواق آمدچون سرفه کنان از خون بیمار به صبح اندر. خاقانی .حلق و لب قنینه بین سرفه کنان و