سروا

sarvā

معنی

۱. حدیث؛ سخن.
۲. افسانه: ◻︎ چند دهی وعدۀ دروغ همی چند / چند فروشی به من تو این سرو سروا (اورمزدی: شاعران بی‌دیوان: ۲۷۵).
۳. شعر.

جست‌وجوی دقیق

سروا

فرهنگ فارسی عمید

۱. حدیث؛ سخن.۲. افسانه: ◻︎ چند دهی وعدۀ دروغ همی چند / چند فروشی به من تو این سرو سروا (اورمزدی: شاعران بی‌دیوان: ۲۷۵).۳. شعر.

سروا

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (ص مر.) عمارتی که پیشگاه آن گشاده بود.

سروا

فرهنگ فارسی معین

(سَ) (اِ.) شعر.

سروا

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: sarvā) (در قدیم) افسانه ، داستان ؛ شعر . سرود .

جست‌وجوی هم‌آوا

شروا

لغت‌نامه دهخدا

شروا.[ ش َرْ ] (اِ) دروغ . || بهتان . || گفتار بیهوده و بی معنی و باطل . (ناظم الاطباء).

شیروا

لغت‌نامه دهخدا

شیروا. [ شیرْ ] (اِ مرکب ) شیربا و شله ای که از شیر و برنج سازند. (ناظم الاطباء). شیربرنج . شیربا.(یادداشت مؤلف ). و رجوع به شیربرنج و شیربا شود.

شیروا

فرهنگ فارسی عمید

= شیربرنج

سروپا

فرهنگ مترادف و متضاد

ابتداتاانتها، کلا

سِيرُواْ

فرهنگ واژگان قرآن

سير کنيد - حرکت کنيد

جست‌وجوی مشابه

سرواد

لغت‌نامه دهخدا

سرواد. [ س َرْ ] (اِ) کلام منظوم و شعر. (برهان ) (غیاث ). شعر پارسی . (تفلیسی ) : دگر نخواهم گفتن همی ثنا وغزل که رفت یکرهه بازار و قیمت سرواد. لبیبی (از لغت فرس ص 108).زهی به عدل

سرواده

لغت‌نامه دهخدا

سرواده . [ س َرْ دَ / دِ ] (اِ) قافیه ٔ شعر همچو بهار و نگار و هزار و زمین و کمین و امین . حرف دال در این لغت و لغت ماقبل بنا بر قاعده ٔ کلی نقطه دار است . (برهان ). قافیه باشد. (اوبهی ). قافیه ٔ شعر. (رشیدی ) : به

سروار

لغت‌نامه دهخدا

سروار. [ س َرْ ] (اِ مرکب ) سربار. (رشیدی ) (آنندراج ). رجوع به سربار شود.

سرواره

لغت‌نامه دهخدا

سرواره . [ س َرْ وا رَ / رِ ] (اِ) قافیه . (جهانگیری ). رجوع به سرواده شود.

سرواط

لغت‌نامه دهخدا

سرواط. [ س ِرْ ] (ع ص ) بسیارخوار. (منتهی الارب ). اکول . (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی متن

سروب

لغت‌نامه دهخدا

سروب . [ س َ ] (هزوارش ، اِ) هزوارش «سروبا» ، پهلوی «سخون » ، سخن (یونکر ص 100). در رسم الخط پهلوی «سروا» هم خوانده می شود. رجوع کنید به سروا. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). به لغت زند و پازند بمعنی سخن باشد و بعربی کلام گویند. (برهان ) (انجمن

خزان خورده

لغت‌نامه دهخدا

خزان خورده . [ خ َ خوَرْ / خُر دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) خزان رسیده . پژمرده : گفت که سروا چه خزان خورده ای کاب ز جوی ملکان خورده ای .نظامی .

اورمزدی

لغت‌نامه دهخدا

اورمزدی . [ م َ ] (اِخ ) از قدمای شعرای فارسی و از اشعار او تنها قلیلی در لغت نامه ها و از جمله در لغت نامه ٔ اسدی برجایست :چند دهی وعده ٔ دروغ همی چندچند فروشی بخیره با من سروا؟یارب مرا بعشق شکیبا کن یا عاشقی بمرد شکیبا ده .روز من گشت از فراق تو شب نو

سرو

لغت‌نامه دهخدا

سرو. [ س ُ ] (اِ) اوستا «سرو» (شاخ جانور). هرن گوید: در اوستا «سروا» (چنگال ، شاخ )، پهلوی «سروب »، «سروو» ، بلوچی «سرونب ، سوروم » (سم )، «سرون » که «سروبن » نوشته میشود در پهلوی بمعنی شاخی (سرویین ) است . و رجوع کنید به سرون . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). مطلق شاخ را گویند

تاج العارفین

لغت‌نامه دهخدا

تاج العارفین . [جُل ْ رِ ] (اِخ ) ابن محمدبن امین الدین . مؤلف سلافة العصر آرد: دریای بیکران علم است و وادی بی پایان فضل در علم و دانش مقامی بلند یافت و عرفان او بر حقیقت دلیلی روشن است پدرش مفتی حنفیه و قطب شریعت بوده .پسر وی در دامنش تربیت یافت و بهترین زیور کمال را حائز گ

جست‌وجوی هم‌آغاز

سرواد

لغت‌نامه دهخدا

سرواد. [ س َرْ ] (اِ) کلام منظوم و شعر. (برهان ) (غیاث ). شعر پارسی . (تفلیسی ) : دگر نخواهم گفتن همی ثنا وغزل که رفت یکرهه بازار و قیمت سرواد. لبیبی (از لغت فرس ص 108).زهی به عدل

سرواده

لغت‌نامه دهخدا

سرواده . [ س َرْ دَ / دِ ] (اِ) قافیه ٔ شعر همچو بهار و نگار و هزار و زمین و کمین و امین . حرف دال در این لغت و لغت ماقبل بنا بر قاعده ٔ کلی نقطه دار است . (برهان ). قافیه باشد. (اوبهی ). قافیه ٔ شعر. (رشیدی ) : به

سروار

لغت‌نامه دهخدا

سروار. [ س َرْ ] (اِ مرکب ) سربار. (رشیدی ) (آنندراج ). رجوع به سربار شود.

سرواره

لغت‌نامه دهخدا

سرواره . [ س َرْ وا رَ / رِ ] (اِ) قافیه . (جهانگیری ). رجوع به سرواده شود.

سرواط

لغت‌نامه دهخدا

سرواط. [ س ِرْ ] (ع ص ) بسیارخوار. (منتهی الارب ). اکول . (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌قافیه

خسروا

لغت‌نامه دهخدا

خسروا. [ خ ُ رَ / رُ ] (منادا، صوت ) ای خسرو. ای پادشاه . شها. ملکا. پادشاها : خسروا، خداوندا. (تاریخ بیهقی ).خسروا بنده را چو دل است .انوری .

ترجمه مقاله