لغتنامه دهخدا
شغب . [ ش َ /ش َ غ َ ] (ع اِمص ) تباهی . || فتنه . (ناظم الاطباء). || گستاخی . (ناظم الاطباء). || تهییج مردم به فتنه و شر، چنانکه سپاهیان رابه انقلاب و قیام . (از اقرب الموارد). || نزاع و خصومت . || شکایت . (ناظم الاطباء).- <span class="h