لغتنامه دهخدا
شفاری . [ ش ُ ری ی ] (ع ص ) یربوع شفاری ؛ موش دشتی که بر گوش موی دارد. || موش دشتی ستبر و درازگوش بزرگ ناخن که زود گرفته نشود و یا درازپای فروهشته گوشت چربناک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). موشهایی که گوشهای بزرگ دارند. (مهذب الاسماء).
