شفرالغتنامه دهخداشفرا. [ ش َ ] (اِ) چرب زبانی و چاپلوسی . (فرهنگ فارسی معین ) (حاشیه ٔ دیوان ناصرخسرو). این کلمه نه فارسی است نه عربی و نمیدانم این معنی را در حاشیه از کجا به آن داده اند. (یادداشت مؤلف ) : چون کودکان بخیره همی خرّی زین گنده پیر لابه و شفرا را.
صفراءلغتنامه دهخداصفراء. [ ص َ ] (ع اِ) صَفْرا. خلطی است زردرنگ از اخلاط اربعه که به فارسی آن را تلخه گویند و به هندی پته نامند. (از غیاث اللغات ). صفرا یا مرةالصفراء مایعی زرد مایل بسبزی با مزه ٔ تلخ که از کبد تراود. زردآب . مؤلف ذخیره ٔخوارزمشاهی آرد: صفو کیلوس اندر جگر سه بهره شود: بهره ای
صفراءدیکشنری عربی به فارسیزرداب , صفرا , زهره , خوي سودايي , مراره , زرد اب , تلخي , گستاخي , زخم پوست رفتگي , ساييدگي , تاول , ساييدن , پوست بردن از , لکه , عيب
صفرافرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) مایعی زردرنگ در بدن انسان که از کبد ترشح میشود و در هضم چربیها نقش دارد؛ زرداب.۲. (طب قدیم) از اخلاط چهارگانۀ بدن.۳. [قدیمی، مجاز] هوس.۴. [قدیمی، مجاز] خشم؛ غضب.⟨ صفرا کردن: (مصدر لازم) [قدیمی، مجاز] تندخویی کردن؛ خشم گرفتن.
سفرانیهلغتنامه دهخداسفرانیه . [ س َ نی ی َ ] (ع اِ) دزی در ذیل قوامیس عرب این کلمه را به معنی «پانه » فرانسه آورده که «پانه » در لغت عرب جزر ابیض است و نفیسی در فرهنگ فرانسه گزر، شقاقل ، جزر، خنزاب ،هویج صحرائی ، زردک معنی کرده است . (دزی ج 1 ص <span class="hl"
صاحب سفران افلاکلغتنامه دهخداصاحب سفران افلاک . [ ح ِ س َ ف َ ن ِ اَ ] (اِخ ) کنایه از سبعه ٔ سیاره است که زحل ، مشتری ، مریخ ، آفتاب ، زهره ، عطارد و ماه باشد. (برهان قاطع). رجوع به سیارات شود.
علفهفرهنگ فارسی عمیدآنچه از خوراک و لوازم دیگر که در قدیم پادشاهان برای پذیرایی سفرا و ملازمان و دواب آنان میدادند.
ژری ویللغتنامه دهخداژری ویل . [ ژِ ] (اِخ ) نام دهستانی مختلط در الجزیره جزء ناحیه ٔ آئین سفرا در جنوب ایالت اوران ، دارای 54843 تن سکنه .
استوارنامهفرهنگ فارسی معین( ~. مِ) (اِمر.) حکمی است که از طرف رؤسای کشورها به سفرا و مأمورین سیاسی داده می شود تا اعتبار آن ها را نزد رؤسای دول بیگانه استوار سازد. قبلاً به این سند اعتبارنامه گفته می شد.
علفهفرهنگ فارسی معین(عَ لَ فَ یا فِ) [ ع . علفة ] (اِ.) 1 - آن چه که ستور آن را بخورد، گیاه . 2 - آن چه پادشاهان برای پذیرایی سفرا و لوازم نگاه - داشت ایشان و ملازمان و اتباع و دواب ایشان به مصرف رسانند. 3 - مالیاتی که برای تهیة خوراک عمال حکومت وصول می شد (تیموریان و صفویان ).
علفهلغتنامه دهخداعلفه . [ ع َ ل َ ف َ / ف ِ ] (از ع ، اِ) آنچه پادشاهان برای پذیرائی سُفَرا و لوازم نگاه داشت ایشان و ملازمان و اتباع و دواب ایشان به مصرف رسانند. (حاشیه ٔ چهارمقاله ٔ عروضی ص 19 از ذیل قوامیس عرب از دزی ) <sp
سفرانیهلغتنامه دهخداسفرانیه . [ س َ نی ی َ ] (ع اِ) دزی در ذیل قوامیس عرب این کلمه را به معنی «پانه » فرانسه آورده که «پانه » در لغت عرب جزر ابیض است و نفیسی در فرهنگ فرانسه گزر، شقاقل ، جزر، خنزاب ،هویج صحرائی ، زردک معنی کرده است . (دزی ج 1 ص <span class="hl"