سلاح دار

selāhdār

معنی

کسی که سلاح با خود دارد؛ دارندۀ سلاح؛ حامل سلاح؛ سلاحی.

جست‌وجوی دقیق

سلاح دار

فرهنگ فارسی عمید

کسی که سلاح با خود دارد؛ دارندۀ سلاح؛ حامل سلاح؛ سلاحی.

جست‌وجوی هم‌آوا

سلاءة

لغت‌نامه دهخدا

سلاءة. [ س ُل ْ لا ءَ ] (ع اِ) خار خرمابن . ج ، سلاء. یکی سُلاّء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

سلاح

لغت‌نامه دهخدا

سلاح . [ س َل ْ لا ] (ع ص ) حیوانی که سرگین بسیار اندازد. (ناظم الاطباء).

سلاح

سلاح . [ س ِ ] (ع اِ) آلة که بدان جنگ کنند. (غیاث ). ساز جنگ . (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 59) (دهار) (زمخشری ). آلت جنگ ، چون تیغ و خنجر و مانند آن ، اسلحه جمع آن است . (آنندراج ). آلتی که بدان جنگ کنند مانند شمشیر و قداره و نیزه وقمه

سلاح

لغت‌نامه دهخدا

سلاح . [ س ُ ] (ع اِ) سرگین و سرگین ستور. غایط. (ناظم الاطباء). سرگین ستور یا عام است . (منتهی الارب ) (آنندراج ).

سلاحی

لغت‌نامه دهخدا

سلاحی . [ س ِ ] (ص نسبی ) سلاحدار. (شرفنامه ٔ منیری ) (آنندراج ). سپاهی . (غیاث ). سلاحدار. ساز جنگ برخود برگرفته . سپاهی . (ناظم الاطباء) : بارگهت راست بهنگام بارمهر سلاحی و فلک پرده دار. امیرخسرو (از آنندراج ).بو

جست‌وجوی مشابه

سلاح دار کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

equip

سلاح دار کلا

گویش مازنی

۱از توابع بندپی بابل ۲از توابع کیاکالای قائم شهر

جست‌وجوی متن

مسلح

فرهنگ فارسی عمید

کسی که سلاح جنگ با خود دارد؛ سلاح‌دار؛ سلاح‌پوشیده.

اسلحه دار

فرهنگ فارسی عمید

۱. سلاح‌دار؛ کسی که سلاح با خود حمل می‌کند.۲. آن‌که مٲمور نگه‌داری سلاح‌ها است.

مسلح

فرهنگ فارسی معین

(مُ سَ لَّ) [ ع . ] (اِمف .) سلاح پوشیده ، سلاح دار، دارای اسلحه .

جبه دار

لغت‌نامه دهخدا

جبه دار. [ ج ُب ْ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب ) سلاح دار. قورخانه چی . (ناظم الاطباء).

مسلح

لغت‌نامه دهخدا

مسلح . [ م ُ س َل ْ ل َ ] (ع ص ) سلاح پوشیده و شمشیربسته . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مؤدی . (منتهی الارب ). سلاح دار و صاحب سلاح . (آنندراج ). باسلاح . بااسلحه . سلاح بر تن راست کرده . آن که سلاح دارد. باساز جنگ .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سلاح پوشیده و سلاح دار