سلیحلغتنامه دهخداسلیح . [ س ِ ] (ع ، اِ) سلحشور است که مستعد قتال و جدال و شخص سلاح بسته و مقدمةالجیش باشد. (برهان ) (ناظم الاطباء). || اماله سلاح . (آنندراج ) (غیاث ). عربی ممال سلاح به معنی ابزار جنگ است . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). آلت جنگ : خروشان و کفک افکن
پیسلهلغتنامه دهخداپیسله . [ پ َ ل ِ ] (اِخ ) پِیْزلی . شهری باسکاتلند در قلمرو کنت (رنفریو)، دارای 84800 تن سکنه . آنجا بافتن شال و پارچه های پشمی رائج و دارای معدن آهن است .
سگیلهلغتنامه دهخداسگیله . [ س َ ل َ / ل ِ ] (اِ) آه . (ناظم الاطباء). || آروغ . (ناظم الاطباء). فواق . (ناظم الاطباء).
سلحلغتنامه دهخداسلح . [ س َ ] (ع مص )سرگین کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).حدث کردن . (تاج المصادر بیهقی ). غائط کردن . (المصادر زوزنی ). || شمشیر دادن و شمشیر را سلاح کسی ساختن . یقال : سلحته السیف ؛ شمشیر را سلاح او ساختم و دادم او را شمشیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).<b
سلیح داریلغتنامه دهخداسلیح داری . [ س ِ ](حامص مرکب ) سلاح داشتن . عمل سلاح داشتن : زهره دهدش بجام یاری مریخ کند سلیح داری .نظامی .
شکسته سلیحلغتنامه دهخداشکسته سلیح . [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ س ِ ] (ص مرکب ) شکسته سلاح . که ابزار جنگی وی شکسته باشد : شکسته سلیح و گسسته کمرنه بوق و نه کوس و نه پا و نه سر. فردوسی .شکسته سلیح و گسسته دلند<b
ساز و سلیحلغتنامه دهخداساز و سلیح . [ زُس ِ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) ساز و سلاح : سپهدار ترکان بیاراست کارز لشکر گزید آن زمان ده سوارابا اسب و ساز و سلیح تمام همه شیرمرد و همه نیکنام .فردوسی .پنج هزار سوار داشت و ساز و سلیح و آن
مزیحلغتنامه دهخدامزیح . [ م ِ ] (ع اِمص ) ممال مزاح . لاغ و خوش طبعی و شادی و خوشی . (ناظم الاطباء).خوش طبعی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : بدان تا بپوشند گردان سلیح که بر ما سرآمد نشاط و مزیح . فردوسی .بپوشید باید یکایک سلیح
شکسته سلاحلغتنامه دهخداشکسته سلاح . [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ س ِ ] (ص مرکب ) شکسته سلیح . که اسلحه ٔ جنگی وی شکسته باشد : یکایک سواران پس اندر دمان شکسته سلاح و گسسته روان . فردوسی .رجوع به شکسته سلیح شود.<br
گسسته کمرلغتنامه دهخداگسسته کمر. [ گ ُ س َس ْ ت َ / ت ِ ک َ م َ ] (ص مرکب ) آنکه کمربند او باز شده باشد. آنکه کمربند او پاره شده باشد : شکسته دل و دست بر خاک سردریده سلیح و گسسته کمر. فردوسی .شکسته سلیح
مثیللغتنامه دهخدامثیل . [ م ِ ] (ع اِ) اماله ٔ مثال . (غیاث ) (آنندراج ). ممال مثال همچون سلیح ، رکیب و ...
رمیحلغتنامه دهخدارمیح . [ رِ ] (ازع ، اِ) ممال رِماح . رجوع به رِماح شود : بفرمود شاه جهان [ کیخسرو ] تا سلیح بیارند تیغ و سنان و رمیح .فردوسی .
سلیح داریلغتنامه دهخداسلیح داری . [ س ِ ](حامص مرکب ) سلاح داشتن . عمل سلاح داشتن : زهره دهدش بجام یاری مریخ کند سلیح داری .نظامی .
شکسته سلیحلغتنامه دهخداشکسته سلیح . [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ س ِ ] (ص مرکب ) شکسته سلاح . که ابزار جنگی وی شکسته باشد : شکسته سلیح و گسسته کمرنه بوق و نه کوس و نه پا و نه سر. فردوسی .شکسته سلیح و گسسته دلند<b
ساز و سلیحلغتنامه دهخداساز و سلیح . [ زُس ِ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) ساز و سلاح : سپهدار ترکان بیاراست کارز لشکر گزید آن زمان ده سوارابا اسب و ساز و سلیح تمام همه شیرمرد و همه نیکنام .فردوسی .پنج هزار سوار داشت و ساز و سلیح و آن
اسلیحلغتنامه دهخدااسلیح . [ اِ ] (ع اِ) گیاهیست که ستور از خوردن آن شیرناک شود. (منتهی الارب ). اسلیخ . رجوع باسلیخ شود.
تسلیحلغتنامه دهخداتسلیح . [ ت َ ] (ع مص ) رُب ِ سُلح را بر خیک روغن مالیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || شمشیر را سلاح کسی گردانیدن . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغة). || سلاح پوشانیدن کسی
