سمط

semt

معنی

آنچه از گلوبند آویزان باشد؛ رشتۀ مروارید یا مهره؛ گردن‌بند.

مترادف

۱. رشته، عقد، گردنبند
۲. رده، رسته

جست‌وجوی دقیق

سمط

لغت‌نامه دهخدا

سمط. [ س َ] (ع مص ) پاکیزه کردن موی بزغاله جهت بریان کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). اورود کردن بزغاله را جهت بریان کردن . (ناظم الاطباء). || آویختن چیزی را. || تیز کردن کارد. || (ص ) مرد سبک حال . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).سمط [ س ُ ] (ع اِ) جامه ٔ صوف .

سمط

لغت‌نامه دهخدا

سمط. [ س ِ ] (ع اِ) رشته ٔ مروارید. (غیاث ) (مهذب الاسماء) (دهار) (السامی ). رشته ٔ مروارید یا شبه و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) : خامه ٔ او چو یار شد بادست سمط لؤلؤ ز یک نقط پیوست . سنایی .درکتاب محکم لاَّ

سمط

لغت‌نامه دهخدا

سمط. [ س ُ م ُ ] (ع اِ) ج ِ سِماط، به معنی آنچه بدان طعام کشند و جز آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (ص ) ناقة سمط؛ شتر ماده بیداغ و نشان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ماده شتر بی داغ و نشان . (ناظم الاطباء). || نعل سمط؛ نعل یک لخت . (منتهی الارب ). کفش یک لخت ساده ٔ بی

سمط

فرهنگ فارسی عمید

آنچه از گلوبند آویزان باشد؛ رشتۀ مروارید یا مهره؛ گردن‌بند.

سمط

فرهنگ فارسی معین

(س ) [ ع . ] (اِ.) گردن بند، رشتة مروارید یا مهره .

جست‌وجوی هم‌آوا

سمت باد بیش‏وز، سمت باد غالب

prevailing wind direction

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← باد بیش‏وز

سمت

لغت‌نامه دهخدا

سمت . [ س َ م َ ] (اِ) سَمَد. نامی که در طوالش و اطراف رشت به اوجا دهند. رجوع به اوجا شود. (یادداشت بخط مؤلف ).

سمت

لغت‌نامه دهخدا

سمت . [ س ِ م َ ] (ع اِ) سمة. قرابت و خویشی . (ناظم الاطباء). || رتبه . مقام : و دانستیم رأی هند که این جمع بنام او کرده اند سمت پادشاهی است . (کلیله و دمنه ).دزد بیان من است هر که در این عهدبر سمت شاعریش نام برآمد. خاقان

سمت

لغت‌نامه دهخدا

سمت . [س َ ] (ع اِ) طرف . سوی . (ناظم الاطباء) : نه راه سوی مقصدی بیرون توانستم برد و نه بر سمت راه حق دلیلی و نشان یافتم . (کلیله و دمنه ). || نزد. || جانب و کنار. (ناظم الاطباء). جانب . (غیاث ) (آنندراج ). || ناحیه . ولایت . کشور. محله . وطن . || راه

سمد

لغت‌نامه دهخدا

سمد. [ س َ ] (ع ق ) همیشه ، یقال : هولک سمداً؛ ای سرمداً. (منتهی الارب ) (از آنندراج ).

جست‌وجوی مشابه

سمطاوس

لغت‌نامه دهخدا

سمطاوس . [ ] (معرب ، اِ) اسم یونانی اثمد است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).

سمطی

لغت‌نامه دهخدا

سمطی . [ س ِ طی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به سمط.- شعر سمطی ؛ شعر مسمط. (ناظم الاطباء).

سمطیه

لغت‌نامه دهخدا

سمطیه . [ س ُ م َ طی ی َ ] (اِخ ) یا سمیطیه یا شمیطیه اصحاب یحیی بن ابی السمیط معتقد به امامت محمد پسر دیگر امام جعفر صادق (ع ) بجای امام موسی کاظم (ع ) و معتقد به امامت پسران محمد. (از خاندان نوبختی ص 257).

سمطیة

لغت‌نامه دهخدا

سمطیة. [ س ِ طی ی َ ] (ع ص نسبی ) قصیده ٔ سمطیة به معنی قصیده ٔ مسمط است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی متن

سموط

فرهنگ فارسی عمید

= سمط

باشلاب

لغت‌نامه دهخدا

باشلاب . [ ] (مغولی ، اِ) رئیس .سرکرده . (یادداشت مؤلف ) (فهرست لغات سمط العلی ).

طویله

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. آخور، آغل، اسطبل، بارهبند، پاگاه، ستورخانه، ستورگاه ۲. رسن، رشته، سمط

احمد

لغت‌نامه دهخدا

احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) خلوتی مالکی . او راست قصیده ای موسوم به : سمط العقود فی مدح سرّالوجود.

دیرالمغان

لغت‌نامه دهخدا

دیرالمغان . [ دَ رُل ْ م ُ ](اِخ ) در حمص در خرابه های تل بنی سمط واقع است که درنزد نصاری احترام بسیار دارد. (از معجم البلدان ).

جست‌وجوی هم‌آغاز

سمطاوس

لغت‌نامه دهخدا

سمطاوس . [ ] (معرب ، اِ) اسم یونانی اثمد است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).

سمطی

لغت‌نامه دهخدا

سمطی . [ س ِ طی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به سمط.- شعر سمطی ؛ شعر مسمط. (ناظم الاطباء).

سمطیه

لغت‌نامه دهخدا

سمطیة

لغت‌نامه دهخدا

سمطیة. [ س ِ طی ی َ ] (ع ص نسبی ) قصیده ٔ سمطیة به معنی قصیده ٔ مسمط است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌قافیه

متسمط

لغت‌نامه دهخدا

متسمط. [ م ُ ت َ س َم ْ م ِ ] (ع ص ) آویخته شونده به چیزی . (آنندراج ). آویخته به چیزی و معلق . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تسمط شود.

ابوالسمط

لغت‌نامه دهخدا

ابوالسمط. [ اَ بُس ْ س ِ ] (اِخ ) مروان بن ابی حفصه سلیمان بن یحیی بن ابی حفصه ، شاعر. بعضی کنیت او را ابوالهندام گفته اند. رجوع به مروان بن ابی حفصه شود.

ابوالسمط

لغت‌نامه دهخدا

ابوالسمط. [ اَ بُس ْ س ِ ] (اِخ ) عبداﷲبن السمط یکی از افراد بنی مروان بن ابی حفصه و او شاعراست و دیوان وی نزدیک صد ورقه است . (ابن الندیم ).

ابوالسمط

لغت‌نامه دهخدا

ابوالسمط. [ اَ بُس ْ س ِ ] (اِخ ) مروان بن سلیمان بن یحیی بن ابی حفصه . رجوع به مروان ... شود.

تسمط

لغت‌نامه دهخدا

تسمط. [ ت َ س َم ْ م ُ ] (ع مص ) آویخته شدن به چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تعلق به چیزی . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد). و رجوع به تعلق شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

سمط

semt

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ مترادف و متضاد

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا