سمیعلغتنامه دهخداسمیع. [ س َ ] (ع ص ) شنواننده . شنونده . (آنندراج ) (منتهی الارب ). شنوا. (دهار) (مهذب الاسماء): اذن سمیع؛ گوش شنوا. (منتهی الارب ) (آنندراج ) : دوم گوشت شنودن که به روی چشم خود دیدن سمیع و نیک و بد کیشی اگر حیلت اگردستان . <p class="author
چشمه چشمهلغتنامه دهخداچشمه چشمه . [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) سوراخ سوراخ و متخلخل . (ناظم الاطباء). مشبک و خانه خانه چون لانه ٔ زنبور <
چشمهلغتنامه دهخداچشمه . [ چ َ /چ ِ م َ / م ِ ] (اِخ ) محلی است که مرکز پادگان تیپ خاش شهرستان زاهدان میباشد و در 6 هزارگزی باختر خاش ، کنار راه فرعی خاش به نرماشیر و بم واقع شده . دامنه ٔکوه
سمیعآبادلغتنامه دهخداسمیعآباد. [ س َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان پائین جام بخش تربت جام شهرستان مشهد. دارای 143 تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول آنجا غلات ، پنبه . شغل اهالی زراعت ، مالداری و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="hl" dir="
حسین سمیعیلغتنامه دهخداحسین سمیعی . [ ح ُ س َ ن ِ س َ ] (اِخ ) ادیب السلطنه . رئیس فرهنگستان ایران بود. رجوع به سمیعی شود.
سمیعآبادلغتنامه دهخداسمیعآباد. [ س َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان پائین جام بخش تربت جام شهرستان مشهد. دارای 143 تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول آنجا غلات ، پنبه . شغل اهالی زراعت ، مالداری و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <span class="hl" dir="
تسمیعلغتنامه دهخداتسمیع. [ ت َ ] (ع مص ) تشنیع کردن و تشهیر نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). افشا و آشکار کردن عیب کسی و مشهور و رسوا کردن او را. (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغة): و من الحدیث «من سمع بعبد سمع اﷲبه » سمعاﷲ به اسامع خلقه ، شهره و شنع علیه . (از مت
صالح عبدالسمیعلغتنامه دهخداصالح عبدالسمیع. [ ل ِ ع َ دُس ْ س َ ] (اِخ ) ألایوبی الازهری . وی از علمای قرن چهاردهم مصر است و او راست : «الثمر الدانی فی تقریب المعانی » در فقه مالکی و «جواهر الاکلیل فی شرح مختصر الخلیل » در مذهب مالک . و «هدایة المستعبد» که جمله به طبع رسیده است . (معجم المطبوعات ستون <