سنمةلغتنامه دهخداسنمة. [ س َ ن َ م َ ] (ع اِ) شکوفه ٔ گیاه . (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء). || سرشاخ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سرشاخه ٔ گیاه . (ناظم الاطباء).
شنیمهلغتنامه دهخداشنیمه . [ ش َ م ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز. سکنه ٔ آن 125 تن . آب از چاه . محصول آن غلات . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
صنمةلغتنامه دهخداصنمة. [ ص َ ن َ م َ ] (ع اِ) ماشوره ٔ پر و هر قدر از آن که میان کاواک باشد. (منتهی الارب ). قصبةالریش کلها. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). || سختی . || بلا. (منتهی الارب ).
صنمةلغتنامه دهخداصنمة. [ ص َ ن ِ م َ ] (ع ص ) ناقه که بهر دو نوبت یک بار دوشیده شود. ج ، صَنِمات . (منتهی الارب ).
صنامیلغتنامه دهخداصنامی . [ ص َن ْ نا ] (ص نسبی ) نسبت است به صَنّام ، جد این خاندان . (الانساب سمعانی ).
یبروح صنمیلغتنامه دهخدایبروح صنمی . [ ی َ ح ِ ص َ ن َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یبروح الوقاد. سراج القطرب . (از دزی ج 2 ص 848). رجوع به یبروح و یبروح الصنم شود.
مسنمةلغتنامه دهخدامسنمة. [ م ُ س َن ْ ن َ م َ ] (ع ص ) تأنیث مسنم . خرپشته ای . (یادداشت مرحوم دهخدا) : و هی [ طبرستان ] کثیرةالامطار شتاءً و صیفاً و سطوحهم مسنمة لذلک . (صور الاقالیم اصطخری از یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به مسنّم شود.
مسنمةلغتنامه دهخدامسنمة. [ م ُ ن ِ م َ ] (ع ص ) گیاه حُلیّا رویانده شده : أرض مسنمة؛ زمین که گیاه حلیا رویاند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
اسنمةلغتنامه دهخدااسنمة. [ اَ / اُ ن ُ م َ ] (اِخ ) یا ذات اسنمة. پشته ایست نزدیک طحفة. (منتهی الارب ).ابن قتیبة گوید: اُسنمة کوهی است قرب طحفة و صاحب کتاب العین گفته که رمله ایست و قول زهیر مؤید آنست :و عرّسوا ساعة فی کثب اسنمةو منهم بالقسومیات معترک