سپاردنلغتنامه دهخداسپاردن . [ س ِ / س ُ دَ ] (مص ) مخفف اسپاردن . پهلوی «اپسپارتن » و «اپسپورتن » ، قیاس شود با ارمنی «اپ - سپر - ام » (تسلیم کردم ، واگذار کردم ) از «اپ + سپار» ، ریشه ٔ ایرانی «سپر» افغانی «سپارل » (تسلیم کردن ) کردی «سپارتن » . تسلیم کردن . د
گساردنلغتنامه دهخداگساردن . [ گ ُ دَ ] (مص ) گذاشتن . نهادن : چه گفت نرگس گفت ای ز چشم دلبر دورغم دو چشمش بر چشمهای من بگسار. فرخی . || گذراندن . طی کردن . سپری کردن : کار آنچنان که آید بگذارم عمر آنچن
شاردینلغتنامه دهخداشاردین . [ ] (اِخ ) قریه ای است در سه فرسنگ و نیمی شمال رام هرمز. (فارسنامه ٔ ناصری ).
شاردنلغتنامه دهخداشاردن . [ دَ ] (اِخ ) ژان . سیاح فرانسوی که به سال 1643 م . در شهر پاریس متولد و به سال 1713 م . در شهر لندن وفات یافت . در فاصله ٔ سالهای 1664 - 1
شاردنلغتنامه دهخداشاردن . [ دَ ] (اِخ ) ژان باتیست سیمئون . نقاش فرانسوی متولد در شهر پاریس (1779 - 1699) از نخستین نقاشان قرن 18فرانسه بشمار است . از وی آثاری از نوع طبیعت بیجان ، صورت سازی ،
شاریدنلغتنامه دهخداشاریدن . [ دَ ] (مص ) جریان آب . (شعوری ج 2 ورق 130). جاری شدن رود باآواز بزرگ . (ناظم الاطباء). جاری شدن . جاربودن . سیلان . قسب . روان شدن . (مجمل اللغة). || صدای آب . (شعوری ج 2<
جان سپاردنلغتنامه دهخداجان سپاردن . [ س ِ دَ] (مص مرکب ) جان سپردن . مردن . هلاک شدن : بهرعیسی جان سپارم سردهم صدهزاران منتش بر جان نهم . مولوی .رجوع به جان سپردن شود.
سپریدنلغتنامه دهخداسپریدن . [ س ِ پ َ دَ ] (مص ) تمام کردن و به انجام رسانیدن . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || لگدکوب کردن . پایمال کردن : چو پیل آن چنان زخم پیکان بدیدهمه لشکر خویش را بسپرید. فردوسی .رجوع به سپردن و سپاردن شود.
سفارشلغتنامه دهخداسفارش . [ س ِ رِ ] (اِمص ) سپارش . اسم مصدر از سپاردن ، سپردن . توصیه در نگاهداری و محافظت چیزی یا اجرای امری . (فرهنگ فارسی معین ). سپارش و شفاعت . (آنندراج ). || دستور دادن . فرمایش . || (اِ) دستور. فرمان . (فرهنگ فارسی معین ).
سپاریدنلغتنامه دهخداسپاریدن . [ س ِ / س ُ دَ ] (مص ) سپردن : سپارید ما را و ساکن شویدبه یزدان دادار ایمن شوید. فردوسی .چو میدان سر آمد بتابید روی بترکان سپارید یکباره گوی . ف
سپارلغتنامه دهخداسپار. [ س ِ / س ُ ] (اِ) مایحتاج و آلات و ادوات خانه باشد از هر نوعی . (برهان ). اسباب خانه . (جهانگیری ). آلت خانه . (اوبهی ) (لغت فرس ) (صحاح الفرس ). اسباب و آلات و ادوات خانه . (آنندراج ). کاچال . مبل . اثاث :
جانفرهنگ فارسی عمید۱. نیرویی که تن به آن زنده است؛ روح حیوانی.۲. روان: ◻︎ جان که آن جوهر است و در تن ماست / کس نداند که جای او به کجاست (نظامی۴: ۵۳۸)، ◻︎ جان و روان یکی‌ست به نزدیک فیلسوف / ورچه ز راه نام دو آید روان و جان (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۸۹).۳. [مجاز] گرامی؛ عزیز: دختر جان.۴. نیرویی که در
درسپاردنلغتنامه دهخدادرسپاردن . [ دَ س ِ دَ ] (مص مرکب ) درسپردن . سپردن . ترک کردن . واگذاشتن . تسلیم کردن . منکوب کردن : حسن گفت خائنان هر دو جانب را دور باید کرد. مأمون بخندید و گفت یا حسن آنگاه کس نماند و بروند و به دشمن پیوندند و ما را درسپارند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص
جان سپاردنلغتنامه دهخداجان سپاردن . [ س ِ دَ] (مص مرکب ) جان سپردن . مردن . هلاک شدن : بهرعیسی جان سپارم سردهم صدهزاران منتش بر جان نهم . مولوی .رجوع به جان سپردن شود.
