سپهسالارلغتنامه دهخداسپهسالار. [ س ِ پ َ ] (اِخ ) حسام الدین . از سرداران زمان طغرل شاه سلجوقی است که به کمک او عاصیان را در سال 578 هَ .ق . سرکوبی کرده است . (حبیب السیر چ تهران ص 288).
سپهسالارلغتنامه دهخداسپهسالار. [ س ِ پ َ ] (اِ مرکب ) سرلشکر. (شرفنامه ). مرادف سپهبد. (آنندراج ). قطب . (منتهی الارب ). صاحب الجیش . (مهذب الاسماء) : چنانکه او ملک است و همه شهان سپهش همه ملوک سپاهند و او سپهسالار. فرخی .سپهسالار لشکر
سپهسالارلغتنامه دهخداسپهسالار. [ س ِ پ َ ] (اِخ ) حاجی میرزا حسینخان قزوینی معروف به سپهسالار اعظم و ملقب به مشیرالدوله (1241 - 1298 هَ . ق . / 1836 - <span clas
سپهسالارلغتنامه دهخداسپهسالار. [ س ِ پ َ ] (اِخ ) ملقب به اتابک مودود. حاکم دیار بکر و شام که در سال 492 هَ . ق .بدیار باقی شتافت . (حبیب السیر چ تهران ج 1 ص 264).
حسین سپهسالارلغتنامه دهخداحسین سپهسالار. [ ح ُ س َ ن ِ س ِ پ َ] (اِخ ) سپهسالار اعظم حسین خان (1241-1298 هَ . ق . 1836/-1881 م .) پسر میرزا نبی پسر ابوالقاسم مازندران
سپهسالار اعظملغتنامه دهخداسپهسالار اعظم . [ س ِ پ َ رِ اَ ظَ ] (اِخ ) رجوع به سپهسالار تنکابنی و سپهسالار حاجی میرزا حسینخان شود.
سپهسالار تنکابنیلغتنامه دهخداسپهسالار تنکابنی . [ س ِ پ َ رِ ت َ ب ُ ] (اِخ ) نام او ولی خان سپهسالار و پسر حبیب اﷲخان سردار ساعدالدوله از تنکابن است . ولی خان سپهسالار در اوان جوانی وارد خدمت نظام شد و با طی سلسله ٔ مراتب سپاهی به درجه ٔ سرتیپی ارتقا یافت . افواج تنکابن و مازندران به او سپرده شد و ملقب
مسجد سپهسالارلغتنامه دهخدامسجد سپهسالار. [ م َ ج ِ دِ س ِ پ َ ] (اِخ ) مسجدی بزرگ در تهران . این مسجد که همراه مدرسه ای به همین نام است در تهران در کنار مجلس شورای ملی (میدان بهارستان ) واقع است . بانی آن میرزا حسین خان سپهسالارقزوینی صدراعظم دوره ٔ ناصرالدین شاه قاجار است . این مدرسه و مسجد پس از مدر
سپهسالاریلغتنامه دهخداسپهسالاری . [ س ِ پ َ ] (حامص مرکب ) سرلشکری و فرماندهی قشون و سپاه : غرض از فرستادن او [ امیر یوسف ] به قصدار آن بود تا یکچند از چشم لشکر دور باشد که نام سپهسالاری با وی بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 244). وزارت به طیب ا
حسین سپهسالارلغتنامه دهخداحسین سپهسالار. [ ح ُ س َ ن ِ س ِ پ َ] (اِخ ) سپهسالار اعظم حسین خان (1241-1298 هَ . ق . 1836/-1881 م .) پسر میرزا نبی پسر ابوالقاسم مازندران
سپهسالار اعظملغتنامه دهخداسپهسالار اعظم . [ س ِ پ َ رِ اَ ظَ ] (اِخ ) رجوع به سپهسالار تنکابنی و سپهسالار حاجی میرزا حسینخان شود.
سپهسالار تنکابنیلغتنامه دهخداسپهسالار تنکابنی . [ س ِ پ َ رِ ت َ ب ُ ] (اِخ ) نام او ولی خان سپهسالار و پسر حبیب اﷲخان سردار ساعدالدوله از تنکابن است . ولی خان سپهسالار در اوان جوانی وارد خدمت نظام شد و با طی سلسله ٔ مراتب سپاهی به درجه ٔ سرتیپی ارتقا یافت . افواج تنکابن و مازندران به او سپرده شد و ملقب
سپهسالار اعظملغتنامه دهخداسپهسالار اعظم . [ س ِ پ َ رِ اَ ظَ ] (اِخ ) رجوع به سپهسالار تنکابنی و سپهسالار حاجی میرزا حسینخان شود.
سپهسالار تنکابنیلغتنامه دهخداسپهسالار تنکابنی . [ س ِ پ َ رِ ت َ ب ُ ] (اِخ ) نام او ولی خان سپهسالار و پسر حبیب اﷲخان سردار ساعدالدوله از تنکابن است . ولی خان سپهسالار در اوان جوانی وارد خدمت نظام شد و با طی سلسله ٔ مراتب سپاهی به درجه ٔ سرتیپی ارتقا یافت . افواج تنکابن و مازندران به او سپرده شد و ملقب
سپهسالاریلغتنامه دهخداسپهسالاری . [ س ِ پ َ ] (حامص مرکب ) سرلشکری و فرماندهی قشون و سپاه : غرض از فرستادن او [ امیر یوسف ] به قصدار آن بود تا یکچند از چشم لشکر دور باشد که نام سپهسالاری با وی بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 244). وزارت به طیب ا
حسین سپهسالارلغتنامه دهخداحسین سپهسالار. [ ح ُ س َ ن ِ س ِ پ َ] (اِخ ) سپهسالار اعظم حسین خان (1241-1298 هَ . ق . 1836/-1881 م .) پسر میرزا نبی پسر ابوالقاسم مازندران
مسجد سپهسالارلغتنامه دهخدامسجد سپهسالار. [ م َ ج ِ دِ س ِ پ َ ] (اِخ ) مسجدی بزرگ در تهران . این مسجد که همراه مدرسه ای به همین نام است در تهران در کنار مجلس شورای ملی (میدان بهارستان ) واقع است . بانی آن میرزا حسین خان سپهسالارقزوینی صدراعظم دوره ٔ ناصرالدین شاه قاجار است . این مدرسه و مسجد پس از مدر
اسپهسالارلغتنامه دهخدااسپهسالار. [ اِ پ َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) سپهسالار. سپاه سالار. فرمانده سپاه . سردار.
علی سپهسالارلغتنامه دهخداعلی سپهسالار. [ ع َ ی ِ س ِ پ َ ] (اِخ ) وی از سپهسالاران نصربن احمد سامانی بود و نصر او را بجنگ ماکان کاکی فرستاد و چون بخراسان رسید بر ماکان ظفر یافت و او را بقتل رساند و بکاتب خود گفت که شرح واقعه را به اختصار برای امیر نصر بنویس او نیز این عبارت را نگاشت «اما ماکان صار کا
علی سپهسالارلغتنامه دهخداعلی سپهسالار. [ ع َ ی ِ س ِ پ َ ] (اِخ ) از سرداران ترکان خاتون مادر سلطان محمد خدابنده ، و مشهور به دروغینی یا کوه دروغان . رجوع به علی دروغینی شود.
