سپیدرویلغتنامه دهخداسپیدروی . [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) قلعی را گویند و آن جوهری است که ظروف مس را بدان سفید کنند. (برهان ) (جهانگیری ) (انجمن آرا) : مشتری دلالت کند بر ارزیز و قلعی و سپیدروی . (التفهیم ). و دیگران گفته اند اگر قدح از سیم
سپیدروییلغتنامه دهخداسپیدرویی . [ س َ / س ِ ] (حامص مرکب ) سعادت و نیکبختی : سپیدرویی ملک از سیاه رایت اوست سیاه رایت او پشت صدهزار عنان . فرخی .رجوع به سپیدرو و سپیدروی شود.
سپیدرولغتنامه دهخداسپیدرو. [ س َ / س ِ ] (ص مرکب ) سپیدچهره و سپیدپوست . مقابل سیاه رو : همچون بیاض چشم سیاهان خوش نگاه هند از غریب زاده ٔ ایران سپیدروست . میرزا طاهر (از آنندراج ).رجوع به سپیدروی شو
سپیدروفرهنگ فارسی عمید۱. آنکه چهرهای سفید و درخشان دارد؛ روسفید؛ سپیدرخ؛ سپیدچهره.۲. [مجاز] مردم نیکوکار.۳. [مجاز] سربلند؛ سرفراز.
زال سپیدرولغتنامه دهخدازال سپیدرو. [ ل ِ س ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از دنیا است . (آنندراج ). بمعنی زال رعنا است که دنیا باشد. (برهان قاطع). || کنایه از بی مهر و بی شفقت باشد. (آنندراج ). رجوع به ماده ٔ قبل شود.
سپیدروییلغتنامه دهخداسپیدرویی . [ س َ / س ِ ] (حامص مرکب ) سعادت و نیکبختی : سپیدرویی ملک از سیاه رایت اوست سیاه رایت او پشت صدهزار عنان . فرخی .رجوع به سپیدرو و سپیدروی شود.
فراخ برلغتنامه دهخدافراخ بر. [ ف َ ب َ ] (ص مرکب ) فراخ سینه . (ناظم الاطباء). دارای سینه ٔپهن و خوش اندام : عبدالملک مردی بود سپیدروی و فراخ بر و میانه بالا. (مجمل التواریخ و القصص ).
سپیدروییلغتنامه دهخداسپیدرویی . [ س َ / س ِ ] (حامص مرکب ) سعادت و نیکبختی : سپیدرویی ملک از سیاه رایت اوست سیاه رایت او پشت صدهزار عنان . فرخی .رجوع به سپیدرو و سپیدروی شود.