سکبلغتنامه دهخداسکب . [ س َ ] (ع مص ) ریزانیدن آب . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (دهار). ریختن آب . (منتهی الارب ) (دهار). || پیاپی شدن باران پیوسته بزرگ قطره . || اذان گقتن مؤذن . (منتهی الارب ). || (ص ، اِ) مرد درازبالا. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || نوعی از جامه ٔ باریک . (م
سکبلغتنامه دهخداسکب . [ س َ ک َ ] (ع اِ) درختی است خوشبو. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || شقائق النعمان . (اقرب الموارد). لاله . (منتهی الارب ).
شقبلغتنامه دهخداشقب . [ ش َ / ش ِ] (ع اِ) مغاک میان دو کوه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || شکاف کوه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد). || تنگ جای از وادیها که مرغان در آن آشیانه گی
شقبلغتنامه دهخداشقب . [ ش َ ق َ / ش ِ ] (ع اِ) یک قسم درختی که بار آن مانند کُنار است . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
شکبلغتنامه دهخداشکب . [ ش ُ ] (ع اِ) بخشش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). عطا.(اقرب الموارد). || پاداش . (ناظم الاطباء)(منتهی الارب ) (آنندراج ). جزا. (از اقرب الموارد).
شکیبلغتنامه دهخداشکیب . [ ش ِ / ش َ ] (اِمص ، اِ) صبر. آرام . تحمل . (ناظم الاطباء) (از برهان ).آرام . صبر. (فرهنگ جهانگیری ) (غیاث ). صبر باشد. (انجمن آرا) (آنندراج ) (از لغت فرس اسدی ). شکیبایی . مصابرت . اصطبار. صابری . (یادداشت مؤلف ). شکیبیدن . صبر کردن
سقبلغتنامه دهخداسقب . [ س َ ] (ع اِ) شترکره یا شترکره نوزاد هرچه باشد یا شترکره ٔ نر. (از منتهی الارب ) (آنندراج ).. بچه شتر نر. ج ، سقاب و سقبان . (از مهذب الاسماء) : بچه ناقه ای که در آن ساعت بر زمین آید پیش از آنکه بدانند که نر است یا ماده آن را سلیل و خوار گویند پ
سکبالغتنامه دهخداسکبا. [ س ِ ] (اِ مرکب )از سک (سرکه ) + با (ابا). (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). نام آشی است که از سرکه و گوشت و بلغور و میوه خشک پزند و آن چنان است که گندم را بلغور کنند و در سرکه بخیسانند و خشک کنند و هر وقت که خواهند صرف کنند و وجه تسمیه اش سرکه با است چه سک به معنی سرکه
سکباجلغتنامه دهخداسکباج . [ س ِ ] (معرب ، اِ) معرب سکبا که نوعی از آش است که از سرکه وبرنج یا بلغور سازند. (غیاث ) (آنندراج ). معرب است وآن نان خورش است که از سرکه و گوشت و ادویه خوشبو و نبات ترتیب دهند و گاهی میوه خشک را هم اندازند. (منتهی الارب ). ابوعاصم . ام القری . (المرصع) <span class="h
سکبةلغتنامه دهخداسکبة. [ س َ ب َ ] (ع اِ) پارچه ٔ گرد بریده برای سریر مانند شبکه . || پوست تنک که بر روی جنین باشد. (منتهی الارب ).
مسکوبلغتنامه دهخدامسکوب . [ م َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از سکب . ریخته شده : ماء مسکوب (قرآن 31/56)؛ آبی روان پیوسته و آبی ریخته . (مهذب الاسماء). آبی که بر روی زمین روان باشد بی کنده . (منتهی الارب ). سایل . جاری . و رجوع به سکب شود.
ضرسلغتنامه دهخداضرس . [ ض َ رِ ] (اِخ ) نام اسپی که نبی (ص ) از فزاری خرید و نام آن به سکب تغییر فرمود. (منتهی الارب ).
آبشارلغتنامه دهخداآبشار. (اِ مرکب ) (از: آب ، ماء + شار، از شاریدن به معنی فروریختن ، سکب ) آب جوی ونهر بزرگ که از بلندی فروریزد. مصب . شَلاّ له . || سنگ مشبک که بر دهانه ٔ ناودانها نصب کنند.
علاءالدینلغتنامه دهخداعلاءالدین . [ ع َ ئُدْ دی ] (اِخ ) ابن ناصرالدین ، نام او علی بن محمد طرابلسی است . و در جامع اموی دمشق امام بود. وفات وی در 1032 هَ .ق . اتفاق افتاد. او راست : سکب الانهر علی فرائض ملتقی الابحر، که آن را در 990</sp
سکوبلغتنامه دهخداسکوب . [ س َ ] (ع ص ) آب ریزان . (آنندراج ). ابر آب ریزان . ج ِ سکب . (مهذب الاسماء). سیالة التی یصب علی العضوقلیلا قلیلا عن قریب قال ابوالفرج الفرق بینه و بین النطول ان النطول یستعمل فی الشی ٔ الرقیق . ج ، سکوبات .
سکبالغتنامه دهخداسکبا. [ س ِ ] (اِ مرکب )از سک (سرکه ) + با (ابا). (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). نام آشی است که از سرکه و گوشت و بلغور و میوه خشک پزند و آن چنان است که گندم را بلغور کنند و در سرکه بخیسانند و خشک کنند و هر وقت که خواهند صرف کنند و وجه تسمیه اش سرکه با است چه سک به معنی سرکه
سکباجلغتنامه دهخداسکباج . [ س ِ ] (معرب ، اِ) معرب سکبا که نوعی از آش است که از سرکه وبرنج یا بلغور سازند. (غیاث ) (آنندراج ). معرب است وآن نان خورش است که از سرکه و گوشت و ادویه خوشبو و نبات ترتیب دهند و گاهی میوه خشک را هم اندازند. (منتهی الارب ). ابوعاصم . ام القری . (المرصع) <span class="h
سکبةلغتنامه دهخداسکبة. [ س َ ب َ ] (ع اِ) پارچه ٔ گرد بریده برای سریر مانند شبکه . || پوست تنک که بر روی جنین باشد. (منتهی الارب ).
منسکبلغتنامه دهخدامنسکب . [ م ُ س َ ک ِ ] (ع ص ) ریزان و آب ریزان . (آنندراج ). آب ریزنده . (غیاث ). ریزان و آب ریزنده . (ناظم الاطباء). رجوع به انسکاب شود. || گریه ٔ بسیارکننده . (غیاث ) (آنندراج ).
اسکبلغتنامه دهخدااسکب . [ اُ ک ُ ](اِخ ) یا اسکپلیه . شهری در یوگسلاوی ، در کنار وَردَر، دارای 85000 تن سکنه .
