دم سیاوشانلغتنامه دهخدادم سیاوشان . [ دَ م ِ وُ ] (اِ مرکب ) دوایی است سرخ رنگ که آن را خون سیاوشان نیز نامند. (از آنندراج ) (از شرفنامه ٔ منیری ) (از غیاث ). و رجوع به دم سیاوش و خون سیاوشان شود.
پر سیاوشانلغتنامه دهخداپر سیاوشان . [ پ َ رِ وَ / وُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پر سیاووشان . پر سیاوش . پر سیاووش . ضفیره . (منتهی الارب ). ضفائرالجن ّ. کزبرةالبئر. سبعالارض . شعرالارض . شعرالغول . شعرالخنازیر. شعرالجن ّ. شعرالجیاد. لحیةالحمار. لحاءالغول . مُل . س
بر سیاوشانلغتنامه دهخدابر سیاوشان . [ ب َ رِ ] (اِ مرکب ) پر سیاوشان . (دزی ج 1 ص 71). رجوع به پر سیاوشان شود.
خون سیاوشانفرهنگ فارسی معین(وُ) (اِمر.) صمغی است سرخ رنگ از درخت شیان که بومی هند و حبشه و زنگبار می باشد.
دم سیاوشانلغتنامه دهخدادم سیاوشان . [ دَ م ِ وُ ] (اِ مرکب ) دوایی است سرخ رنگ که آن را خون سیاوشان نیز نامند. (از آنندراج ) (از شرفنامه ٔ منیری ) (از غیاث ). و رجوع به دم سیاوش و خون سیاوشان شود.
پر سیاوشانلغتنامه دهخداپر سیاوشان . [ پ َ رِ وَ / وُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پر سیاووشان . پر سیاوش . پر سیاووش . ضفیره . (منتهی الارب ). ضفائرالجن ّ. کزبرةالبئر. سبعالارض . شعرالارض . شعرالغول . شعرالخنازیر. شعرالجن ّ. شعرالجیاد. لحیةالحمار. لحاءالغول . مُل . س
بر سیاوشانلغتنامه دهخدابر سیاوشان . [ ب َ رِ ] (اِ مرکب ) پر سیاوشان . (دزی ج 1 ص 71). رجوع به پر سیاوشان شود.
خون سیاوشانفرهنگ فارسی معین(وُ) (اِمر.) صمغی است سرخ رنگ از درخت شیان که بومی هند و حبشه و زنگبار می باشد.
دم سیاوشانلغتنامه دهخدادم سیاوشان . [ دَ م ِ وُ ] (اِ مرکب ) دوایی است سرخ رنگ که آن را خون سیاوشان نیز نامند. (از آنندراج ) (از شرفنامه ٔ منیری ) (از غیاث ). و رجوع به دم سیاوش و خون سیاوشان شود.
خون اسیاوشانلغتنامه دهخداخون اسیاوشان . [ ن ِ اِس ْ وَ ] (اِ مرکب ) نام گیاهی است . رجوع به خون سیاوشان شود : گیاهی برآمد همانگه ز خون بدانجا که آن طشت شد سرنگون بساعت گیاهی از آن خون برست جز ایزد که داند که آن چون برست گیا را دهم من کنونت نشان که خوانی
پر سیاوشانلغتنامه دهخداپر سیاوشان . [ پ َ رِ وَ / وُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پر سیاووشان . پر سیاوش . پر سیاووش . ضفیره . (منتهی الارب ). ضفائرالجن ّ. کزبرةالبئر. سبعالارض . شعرالارض . شعرالغول . شعرالخنازیر. شعرالجن ّ. شعرالجیاد. لحیةالحمار. لحاءالغول . مُل . س
پرسیاوشانفرهنگ فارسی عمیدگیاهی پایا، با ساقه‌های باریک و تیره‌رنگ و برگ‌های ریز که در جاهای مرطوب و سایه‌دار می‌روید. برگ‌هایش دارای اسید گالیک و اسید تانیک و ماده‌ای تلخ‌مزه است و مصرف دارویی دارد.
