لغتنامه دهخدا
باغ سیاووشان . [ غ ِ ] (اِخ ) باغ سیاوشان . نام نوایی از موسیقی .(فرهنگ رشیدی ) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) (ناظم الاطباء). نوایی است که مطربان زنند. (فرهنگ اوبهی ) (لغت فرس اسدی مصحح مرحوم اقبال ص 405). نام صوتی است ازموسیقی . (هفت قلزم )