سیهلغتنامه دهخداسیه . [ ی َه ْ ] (ص ) مخفف سیاه . (برهان ). سیاه . اسود. (ناظم الاطباء) : مردمانش همه سیهند از گرمی هوای ایشان . (حدود العالم ).همی هر زمان اسب برگاشتی وز ابر سیه نعره بگذاشتی . فردوسی .ای بحری و به آزادگی از خلق پ
ماست سویاsoy yoghurtواژه‌های مصوب فرهنگستانفراوردهای با بافت خامه‌ای که از شیر سویا تهیه می‌شود و جانشینی است برای پنیر خامه‌ای و خامۀ ترش
سه‌هشت‌وجهی سه‌گوشه‌ای، سه‌هشت وجهی سه‌گوشtrigonal trisoctahedronواژه‌های مصوب فرهنگستان← سه‌هشت‌وجهی
سیه پیسهلغتنامه دهخداسیه پیسه . [ ی َه ْ س َ / س ِ ] (ص مرکب ) سیاه پیسه . آنکه خال سفید و لکه سفید داشته باشد : این باز سیه پیسه نگر بی پر و چنگال کو هیچ نه آرام همی گیرد و نه هال .ناصرخسرو.
شه شهلغتنامه دهخداشه شه . [ ش َه ْ ش َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف شاه شاه که در اصطلاح شطرنج آنرا کش گویند : گفت شه شه وآن شه کبر آورش یک به یک شطرنج برزد بر سرش .مولوی .
سیههلغتنامه دهخداسیهه . [ هََ / هَِ ] (ص ) کنایه از زن بدکاره ، قحبه و فاحشه . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
سیهوکلغتنامه دهخداسیهوک . [ س َ ] (ع ص ) باد سخت . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ).
سیهیلغتنامه دهخداسیهی . [ ی َ ] (حامص ) سیاه بودن : صحبت ابلهان چو دیگ تهی است از درون خالی از برون سیهی است . سنایی .به اندکی سیهی بر سرم سپاس نهندبشرط آنکه دگر درد سر نیارم پیش .انوری .
سیهکلغتنامه دهخداسیهک . [ س َ هََ ] (ع ص ، اِ) خاک که آنرا باد برداشته باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || باد سخت . (آنندراج ): ریح سیهک ؛ باد تند و سخت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
سیه جگرلغتنامه دهخداسیه جگر. [ ی َه ْ ج ِ گ َ ] (ص مرکب ) غمگین . سیاه درون : همچو آئینه از نفاق درون تازه روی و سیه جگر مائیم .خاقانی .
سیههلغتنامه دهخداسیهه . [ هََ / هَِ ] (ص ) کنایه از زن بدکاره ، قحبه و فاحشه . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
سیه چوبلغتنامه دهخداسیه چوب . [ ی َه ْ ] (اِ مرکب )درختی که مَن ّ شیرخشت بر آن افتد. (بحر الجواهر). گیاهی که شیرخشت بر آن نشیند. (یادداشت بخط مؤلف ).
سیه شدنلغتنامه دهخداسیه شدن . [ ی َه ْ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) تاریک شدن : چون شب دین سیه و تیره شود فاطمیان صبح مشهور و مه و زهره ستاره ی سحرند. ناصرخسرو.رجوع به سیاه شود.
سیه کردن چشملغتنامه دهخداسیه کردن چشم . [ ی َه ْ ک َ دَ ن ِ چ َ / چ ِ ] (مص مرکب ) روشن کردن چشم . (غیاث اللغات ). || سرمه کشیدن و چشم را سیاه کردن . (یادداشت بخط مؤلف ).
دباسیهلغتنامه دهخدادباسیه . [ دَ سی ی َ ] (اِخ ) نام نهری که از وادی سغد منشعب شدی . (احوال و اشعاررودکی ج 1 ص 134).
دبوسیهلغتنامه دهخدادبوسیه . [ دَ سی ی َ ] (اِخ ) دهی است به صغد سمرقند. (منتهی الارب ). قریه ای است از اعمال سغد میان سمرقند بخارا. شهرکیست کوچک از اعمال صغد در ماوراءالنهر. (معجم البلدان ) دبوسه . از مضافات سمرقند و به پنج فرسنگی ربنجن است : شحنه ٔ بخارا به دبوسیه ٔ سغد
درسیهلغتنامه دهخدادرسیه . [ دَ سی ی َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز واقع در 57 هزارگزی جنوب باختری اهواز، کنار رود کارون و 13 هزارگزی باختر راه اتومبیل رو اهواز به آبادان ، با <span class="hl" dir="lt
