شاددلیلغتنامه دهخداشاددلی . [ دِ ] (حامص مرکب ) شاددل بودن : خار غم در ره پس شاددلی ممکن نیست کاژدها حاصر و من گنج گهر باز کنم . خاقانی .رجوع به شاد دل شود.
شاددللغتنامه دهخداشاددل . [ دِ ] (اِخ ) نامی از نامهای ایرانی : و پسر شاددل که امیر عدن بود آب آورده بود از جای دور مال بسیاربر آن خرج کرده ... و به دشت عرفات برده و آنجا حوضها ساخته که در ایام حج پرآب کنند. (تاریخ سیستان ).
شاددللغتنامه دهخداشاددل . [ دِ ] (ص مرکب ) خوش طبع و خوشحال . (آنندراج ) : بفرمود تا باز گردد ز راه شود شاددل سوی تخت و کلاه . فردوسی .بزد کوس و برداشت از نیمروزشده شاددل شاه گیتی فروز. فردوسی .ابر