شاذ

šāz[z]

معنی

۱. نادر؛ کمیاب.
۲. منفرد؛ تنهامانده.

مترادف

طرفه، کمیاب، نادر، نادره ≠ عادی، معمولی

جست‌وجوی دقیق

شاذ

لغت‌نامه دهخدا

شاذ. (اِ، مزید مقدم و مؤخر) در بعضی اسماء امکنه به صورت مزید مقدم آمده : شاذبهمن . شاذشاپور. شاذفیروز. شاذقباد. شاذکان . شاذکوه . شاذمهر. شاذهرمز. شاذیاخ . (یادداشت مؤلف ). و در بسیاری موارد مزید مؤخر اسماء است . رجوع به شاد شود.

شاذ

لغت‌نامه دهخدا

شاذ. (اِخ ) امیری در متابعان یبغو که مقارن حمله ٔ عرب در طخارستان ، مشرق بلخ سلطنت میکردو نیزک طرخان که در بادغیس بود مطیع این شاذ بشمار می آمد. رجوع به ایران در زمان ساسانیان ، ص 552 شود.

شاذ

لغت‌نامه دهخدا

شاذ. [ شاذذ ] (اِخ ) ابن فیاض . محدث و نامش هلال است . در تبصیر چنین آمده و او ابوعبیدةالیشکری البصری صدوق است . (تاج العروس ذیل شذّ). تابعی است . رجوع به ابوعبیدة شاذبن فیاض البصری شود.

شاذ

لغت‌نامه دهخدا

شاذ. [ شاذذ ] (اِخ ) ابن یحیی . محدث است . (منتهی الارب ).

شاذ

لغت‌نامه دهخدا

شاذ. [ شاذذ ] (ع ص ) نادر. (منتهی الارب ). کمیاب . دیریاب . دشواریاب . تنگ یاب . عزیز. منفرد. (اقرب الموارد). ج ، شَواذّ. (اقرب الموارد). قلیل . اندک و کم عدد از مردم . (منتهی الارب ). ج ، شُذّاذ. (اقرب الموارد). || تنها مانده . (غیاث ). جداشده . (آنندراج ). تنها و غریب . (من

جست‌وجوی هم‌آوا

صندلی کودک

baby car seat, child safety seat, infant safety seat,child restraint system, child seat,baby seat, restraining car seat, car seat

واژه‌های مصوب فرهنگستان

صندلی‌ ایمنی برای نشستن کودک در خودرو به‌منظور جلوگیری از آسیب رسیدن به او در هنگام تصادف

هشداردهندة کمربند ایمنی

seat belt reminder/ seatbelt reminder, SBR, seat belt warning, seat belt alarm

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سامانه‌ای که در صورت نبستن کمربند ایمنی ازطریق علائم صوتی یا تصویری یا نوری هشدار می‌دهد

پاخورۀ برنج

crown sheath rot of rice, rice crown sheath rot

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی بیماری قارچی که در آن غلاف طوقۀ برنج قهوه‌ای تیره می‌شود و بوتۀ آن می‌خوابد

گزارش کار دوربین

dope sheet, caption sheet, cap sheet

واژه‌های مصوب فرهنگستان

فهرستی از نماهای فیلم‌برداری‌شده و همچنین فهرستی از محتوای حلقه‌های فیلم

غلاف2

sheath

واژه‌های مصوب فرهنگستان

بخشی از برگ که از ساقه یا شاخه محافظت می‌کند

جست‌وجوی مشابه

شاذانی

لغت‌نامه دهخدا

شاذانی . (ص نسبی ) منسوب به شاذان و آن نسبت اجدادی است . (انساب سمعانی ).

شاذانی

لغت‌نامه دهخدا

شاذانی . (اِخ ) خالدبن سفیان ... از محدثین است . (ریحانة الادب ). رجوع به خالدبن سفیان شود.

شاذانی

لغت‌نامه دهخدا

شاذانی . (اِخ ) محمدبن احمد. از محدثین است . (ریحانة الادب ).

شاذانی

لغت‌نامه دهخدا

شاذانی . (اِخ ) محمدبن نعیم از محدثین است . (ریحانة الادب ). رجوع به شاذان بن نعیم شود.

شاذر

لغت‌نامه دهخدا

شاذر. [ ذَ ] (معرب ، اِ) معرب چادر. شوذر. (المعرب جوالیقی ج 2، حاشیه ٔ ص 105). رجوع به چادر و شوذر شود.

جست‌وجوی متن

خلا ف قاعده

دیکشنری فارسی به عربی

شاذ , شيء شاذ

بی ترتیب

دیکشنری فارسی به عربی

شاذ , شيء شاذ , غير مرتب

ادم عجیب

دیکشنری فارسی به عربی

شاذ

خارج از رسم

دیکشنری فارسی به عربی

شاذ

غیر متشابه

دیکشنری فارسی به عربی

شاذ

جست‌وجوی هم‌آغاز

شاذانی

لغت‌نامه دهخدا

شاذانی . (ص نسبی ) منسوب به شاذان و آن نسبت اجدادی است . (انساب سمعانی ).

شاذانی

لغت‌نامه دهخدا

شاذانی . (اِخ ) خالدبن سفیان ... از محدثین است . (ریحانة الادب ). رجوع به خالدبن سفیان شود.

شاذانی

لغت‌نامه دهخدا

شاذانی . (اِخ ) محمدبن احمد. از محدثین است . (ریحانة الادب ).

شاذانی

لغت‌نامه دهخدا

شاذانی . (اِخ ) محمدبن نعیم از محدثین است . (ریحانة الادب ). رجوع به شاذان بن نعیم شود.

شاذر

لغت‌نامه دهخدا

شاذر. [ ذَ ] (معرب ، اِ) معرب چادر. شوذر. (المعرب جوالیقی ج 2، حاشیه ٔ ص 105). رجوع به چادر و شوذر شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

حدیث شاذ

لغت‌نامه دهخدا

حدیث شاذ. [ ح َ ث ِ شاذذ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یکی از دوازده قسم حدیث ضعیف است . رجوع به حدیث شود.

ممشاذ

لغت‌نامه دهخدا

ممشاذ. [ م َ ] (اِ) نامی از نامهای ایرانی . (یادداشت مرحوم دهخدا). ممشاد.

اسکفشاذ

لغت‌نامه دهخدا

اسکفشاذ. [ اِ ک َ ] (اِخ ) نام جد شیخ کبیر ابوعبداﷲ محمدبن خفیف بن اسکفشاد الضبی الشیرازی . از مشاهیر متصوفه . محمد قزوینی در حاشیه ٔ شدّالازار آورده : چنین است در نسخه ٔ «ب » (نسخه ٔ کتابخانه ٔ موزه ٔ بریطانیا) و نسخه ٔ «ق » (نسخه ٔ کتابخانه ٔ تقی بهرامی ) بهمزه و سین مهمله

تنوین شاذ

لغت‌نامه دهخدا

تنوین شاذ. [ ت َن ْ، ن ِ شاذذ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) تنوینی است که بدون هیچ موجبی و تنها بمنظور فراوان ساختن صدای کلمه به آخر آن ملحق سازند. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). رجوع به تنوین و دیگر ترکیبهای آن شود.

ابن بابشاذ

لغت‌نامه دهخدا

ابن بابشاذ. [ اِ ن ُ ] (اِخ ) ابوالحسن طاهربن احمدبن بابشاذ. وفات 469 هَ .ق . از علمای نحو. اصلاً ایرانی از مردم دیلم . او در نحو امام عصر خویش بود. در مصر شهرت یافته و در دیوان انشای مصر رتبه و راتبه داشت و غلطهای نامه ها را اصلاح میکرد. درآ

درپیوند

بیشتر بدانید

شاذ

šāz[z]

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا