شاذلیهلغتنامه دهخداشاذلیه . [ ذِ لی ی َ ] (اِخ ) (در افریقا بضم ذال تلفظ میشود) و آن نام فرقه ای از صوفیه است . پیشوای این فرقه ابوالحسن علی بن عبداﷲ الشاذلی ملقب به تاج الدین و تقی الدین است . در برخی از ادعیه ٔ منسوب به وی مراحل سلوک مرید مشروحاً بیان شده است . مصنف در این آثار به تلقین اصول
شاذلیهفرهنگ فارسی عمیدفرقهای از صوفیه، پیرو ابوالحسن علیبن عبداله شاذلی (۵۹۱ ـ ۶۵۶ هجری قمری) بوده.
سودلهلغتنامه دهخداسودله . [ س َ دَ ل َ ] (ع مص ) درازشدن بروت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
شادلةلغتنامه دهخداشادلة. [ دِ ل َ ] (اِخ ) موضعی است به مغرب در نزدیکی تونس . شاذله نیز گفته اند. (تاج العروس ذیل ش دل ) و رجوع به شاذلی و شاذلیه شود.
شادلیهلغتنامه دهخداشادلیه . [ دُ لی ی َ ] (اِخ ) فرقه ٔ صوفیه ٔ اسکندریه . ابوالحسن شاذلی استاد آن طایفه است . رجوع به شاذلیه شود.
شاذلهلغتنامه دهخداشاذله . [ ذَ ل َ ] (اِخ ) شادله .دیهی است به مغرب . (منتهی الارب ). به نوشته ٔ شعرانی دیهی از افریقیه . (ریحانة الادب ). از محال تونس . (شدالازار چ قزوینی ، حاشیه ٔ ص 474). رجوع به شادله شود.
سادلهلغتنامه دهخداسادله . [ دُ ل ِ ] (اِخ ) ژاک . کشیش و انسان دوست ایتالیائی متولد مُدِن (1758 - 1838).
زاویه ٔ شاذلیهلغتنامه دهخدازاویه ٔ شاذلیه . [ ی َ ی ِ ذَ ی َ ] (اِخ ) این زاویه در 1290 هَ . ق . در قنوات دمشق برای پیروان طریقه ٔ شاذلیه ساخته شد و هم اکنون نیز حفلات ذکر در آن تشکیل میگردد. (از خطط الشام ج 6 ص <span class="hl" dir="l
شادلیلغتنامه دهخداشادلی . [ دِ ] (اِخ ) سیدالقطب الامام علی الادریسی الشادلی ، مکنی به ابوالحسن استاد فرقه ٔ شاذلیه . رجوع به شاذلی و شاذلیه شود.
شیخیةلغتنامه دهخداشیخیة. [ ش َ خی ی َ ] (اِخ ) نام گروهی از فرقه ٔ شاذلیه که مؤسس این فرقه عبدالقادرمحمد (951 - 1023 هَ . ق .) ملقب به سیدی شیخ بوده است و مرکز این فرقه در مرز جنوبی جزائر و مراکش می باشد. (از دائرةالمعارف اسل
شاذلیلغتنامه دهخداشاذلی . [ ذِ ](ص نسبی ) منسوب است به فرقه ٔ شاذلیه : انا شاذلی ما حییت و ان امت فمشورتی فی الناس ان یتشدلوا.ابوالحسن علی بن عمرالقرشی المخائی الشادلی (از تاج العروس ذیل ش دل ).رجوع به شاذلیه شود.
شادلیهلغتنامه دهخداشادلیه . [ دُ لی ی َ ] (اِخ ) فرقه ٔ صوفیه ٔ اسکندریه . ابوالحسن شاذلی استاد آن طایفه است . رجوع به شاذلیه شود.
شادلةلغتنامه دهخداشادلة. [ دِ ل َ ] (اِخ ) موضعی است به مغرب در نزدیکی تونس . شاذله نیز گفته اند. (تاج العروس ذیل ش دل ) و رجوع به شاذلی و شاذلیه شود.
زاویه ٔ شاذلیهلغتنامه دهخدازاویه ٔ شاذلیه . [ ی َ ی ِ ذَ ی َ ] (اِخ ) این زاویه در 1290 هَ . ق . در قنوات دمشق برای پیروان طریقه ٔ شاذلیه ساخته شد و هم اکنون نیز حفلات ذکر در آن تشکیل میگردد. (از خطط الشام ج 6 ص <span class="hl" dir="l