شالگلغتنامه دهخداشالگ . [ ل َ ] (اِ) آن باشد که شخصی را در عوض دیگری بجهت طلبی که از دیگری دارد بگیرند. (برهان قاطع). رجوع به شالنگ و شاکمند شود. || برجستن و فروجستن شاطران و پیاده روان را نیز گویند. (برهان قاطع). شلنگ .(حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به شلنگ و شلنگ تخته شود. || گلیمی را نیز گف
شالیلغتنامه دهخداشالی . (اِ) شالی زار را گویند که برنج زار باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). || در مازندران زراعت برنج را شالی گویند. (فرهنگ نظام ). || دانه ٔ برنج که در پوست باشد و نام دیگرش شلتوک است . (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). برنج از پوست بیرون نیامده و آن را شلتوک گفته اند. (
سائلیلغتنامه دهخداسائلی . [ ءِ ](اِخ ) اسمش سعودالملک و از سادات حسینی قزوین بوده و در مسجد جامع آن شهر امامت میکرده است . از اوست :شد فاش راز عشق من و کار از آن گذشت کز بیم غیر بر سر آن کو توان گذشت .(آتشکده چ زوار ص 230).<br
سائلیلغتنامه دهخداسائلی . [ ءِ ] (اِخ ) هراتی از شهر هرات و بسیار فقیر و دردمند است . این مطلع از اوست :از خیل بتان دلبر من آه بلائی است در شکر مزن طعنه که دلخواه بلائی است .(تحفه ٔ سامی ص 35).
شالیلغتنامه دهخداشالی . (اِ) شالی زار را گویند که برنج زار باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). || در مازندران زراعت برنج را شالی گویند. (فرهنگ نظام ). || دانه ٔ برنج که در پوست باشد و نام دیگرش شلتوک است . (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). برنج از پوست بیرون نیامده و آن را شلتوک گفته اند. (
پوشالیلغتنامه دهخداپوشالی . (ص نسبی ) منسوب به پوشال . از پوشال . || ضعیف و ناتوان : دولت یا مملکت پوشالی ؛ دولت یا مملکتی کوچک و ضعیف که میان دو دولت قوی قرار گیرد تا تماسی میان دو دولت قوی نباشد .
شالیلغتنامه دهخداشالی . (اِ) شالی زار را گویند که برنج زار باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). || در مازندران زراعت برنج را شالی گویند. (فرهنگ نظام ). || دانه ٔ برنج که در پوست باشد و نام دیگرش شلتوک است . (فرهنگ نظام ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). برنج از پوست بیرون نیامده و آن را شلتوک گفته اند. (
