شانه

šāne

معنی

وسیله‌ای دندانه‌دار که با آن موی سر را هموار و مرتب می‌کنند؛ سرخاره.

مترادف

۱. دوش، کت، کتف، کول
۲. مشاط، مشط
۳. شیار
۴. خشاب
۵. کرکیت
۶. شان، کندو

جست‌وجوی دقیق

شانه

لغت‌نامه دهخدا

شانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) آن چیزی باشد که از چوب و شاخ یا استخوان و فلزات و غیره سازند و زلف و گیسو را بدان پرداز دهند. (از برهان قاطع). آلتی است دندانه دار از چوب یا فلز که با آن مو را باز و پاک میکنند. (فرهنگ نظام ). و با مصدر کردن و زدن و

شانه

فرهنگ فارسی عمید

= شان۳

شانه

فرهنگ فارسی عمید

دوش؛ کتف؛ جای اتصال دست به تنه؛ استخوان کتف.

شانه

فرهنگ فارسی عمید

وسیله‌ای دندانه‌دار که با آن موی سر را هموار و مرتب می‌کنند؛ سرخاره.

شانه

دیکشنری فارسی به عربی

خطف , ضائق , مشط

جست‌وجوی هم‌آوا

گرم‌خانه 2

sauna

واژه‌های مصوب فرهنگستان

اتاقی ویژه‏ با حرارت زیاد که ورزشکاران و افراد عادی معمولاً برای کاهش وزن از آن استفاده می‏کنند

تاسهکِش

purse seiner, seine boat, seiner, purse boat

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی شناور ماهیگیری که تاسه به پاشنۀ آن متصل میشود

تاسه

purse seine, purse, seine, purse net, seine net

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی تور ماهیگیری که با بسته شدن بخش انتهایی، به یک کیسه بدل میشود و ماهیان و دیگر آبزیان نمیتوانند از آن خارج شوند

روکش‌کاری شانه‌تا‌شانه

full retreading, full treading, full cap

واژه‌های مصوب فرهنگستان

تراشیدن رویۀ تایر و شانۀ آن تا بالای دیواره و تعویض آن با رویۀ جدید

پیشانه

لغت‌نامه دهخدا

پیشانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) پیشان . پیشخانه . پیش مکان . صدر مجلس . بالای خانه . مقابل پای ماچان و صف نعال : نیست مستی که مرا جانب میخانه بردجانب ساقی گلچهره ٔ دردانه بردنیست دستی که کشد دست مرا یاران

جست‌وجوی مشابه

شانهبسر

فرهنگ مترادف و متضاد

پوپک، مرغسلیمان، هدهد

شانه‌گیری

گویش تهرانی

کلاه برداری

شانهبهسر

گویش اصفهانی

تکیه ای: šunasare طاری: šunabesar طامه ای: šunesar طرقی: šânasar کشه ای: šunabesar نطنزی: šunaser

شانه 1

haunch 1, hance 1, hench 1, flank 2

واژه‌های مصوب فرهنگستان

یک نیمه از دو نیمۀ متقارن قوس یا چَفته که در میان رأس (apex) و پاکار قرار دارد

شانه 2

hay rake

واژه‌های مصوب فرهنگستان

ماشینی برای جمع‏آوری علوفۀ دروشده و ردیف کردن آنها

جست‌وجوی متن

شون به شون

گویش بختیاری

شانه به شانه.

دوشادوش

فرهنگ فارسی عمید

شانه‌به‌شانه.

shoulder holster

دیکشنری انگلیسی به فارسی

شانه شانه

shoulders

دیکشنری انگلیسی به فارسی

شانه ها، شانه، دوش، کتف، هر چیزی شبیه شانه، جناح، سفت، با شانه زور دادن، هل دادن

مشط

دیکشنری عربی به فارسی

شانه , شانه کردن , جستجو کردن

جست‌وجوی هم‌آغاز

شانه بان

لغت‌نامه دهخدا

شانه بان . [ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) یعنی آنکه بی صبر و قرار باشد. (شمس اللغات ). اما در جای دیگر دیده نشد.

شانه خالی کردن

لغت‌نامه دهخدا

شانه خالی کردن . [ ن َ / ن ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) اعراض کردن . روگردانیدن . سرپیچیدن . سر باز زدن . شانه تهی کردن . (مجموعه ٔ مترادفات ص 44). از زیربار بیرون رفتن وترک کردن چیزی و بیشتر با لفظ بار استعمال میشو

شانه بالا انداختن

لغت‌نامه دهخدا

شانه بالا انداختن . [ ن َ / ن ِ اَ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از تمرد کردن و یا آنکه با بی اعتنایی از مطلبی تعبیر نمودن : سوسن شانه هایش را بالا انداخت . (سایه روشن صادق هدایت ص 19).

شانه بدل کردن

لغت‌نامه دهخدا

شانه بدل کردن . [ ن َ / ن ِ ب َ دَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) معمول زنان ولایت (ایران ) است چنانچه دستار بدل کردن معمول مردان . (بهار عجم ) (آنندراج ). معمول زنان فارس است چنانکه دستار بدل کردن معمول مردان . (ارمغان آصفی ) :

شانه دزدیدن

لغت‌نامه دهخدا

شانه دزدیدن . [ ن َ / ن ِ دُ دی دَ ] (مص مرکب ) روگردانیدن . (چراغ هدایت ) (ارمغان آصفی ). || به یکسو کشیدن شانه تا چیزی بدان اصابت نکند.

جست‌وجوی هم‌قافیه

ددمنشانه

لغت‌نامه دهخدا

ددمنشانه . [ دَ م َ ن ِ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی مرکب ، ق مرکب ) به منش ددان . به خوی درندگان .

درویشانه

لغت‌نامه دهخدا

درویشانه . [ دَرْ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) مانند فقیران . فقیرانه . چون درویشان . (یادداشت مرحوم دهخدا). شبیه به مسکین . (ناظم الاطباء). || زاهدانه . مانند زاهد. صوفیانه . قلندرانه : بامداد می خواهیم که صحبت دروی

دست شانه

لغت‌نامه دهخدا

دست شانه . [ دَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) نوعی از شانه باشدکه بدان ابریشم درهم پیچیده را بازگشایند. (آنندراج ). قسمی از شانه که با آن نخهای ابریشم را وقتی که خواهند کلافه سازند از هم جدا می کنند. (ناظم الاطباء).

حرشانه

لغت‌نامه دهخدا

حرشانه . [ ح َ ن َ ] (ع اِ) خردل بری . حرشا.

پهن شانه

لغت‌نامه دهخدا

پهن شانه . [ پ َ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) دارای شانه ٔ پهن . پهن دوش . دارای کتفی عریض : کتف ؛ پهن شانه گردیدن . (منتهی الارب ).

درپیوند

بیشتر بدانید

شانه

šāne

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

فرهنگ مترادف و متضاد

گویش تهرانی

گویش اصفهانی

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی متن

گویش بختیاری

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری عربی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا